De band van symphatieke frontman Bert Ostyn behoeft in Nederland geen introductie, maar dat is niks vergeleken met de huidige status bij onze zuiderburen. In de nieuwe tour, ter ere van een heus 'Best Of'-album, gaat Absynthe Minded naar eigen zeggen 'terug naar de basis'; er worden veelal akoestische versies gespeeld van nummers uit de begindagen van de band. Daarnaast zijn de optredens semi-seated. Oftewel, we zijn hier minstens up for iets legendarisch in de stijl van MTV Unplugged. Bij binnenkomst in de ver van tevoren uitverkochte Dommelsch Zaal in Mezz valt als eerste op dat er geen stoelen staan. Deze zijn, volgens de crew, niet geplaatst op verzoek van de band zelf. Ach. Het publiek zit er duidelijk niet mee. Opvallend is ook dat letterlijk jong en oud zijn toegestroomd. De soundcheck is al gedaan, en om stipt 20.30 uur betreden de Gentenaren het podium. Bassist Sergej van Bouwel draagt een elektrische basgitaar en Ostyn neemt zijn Gretsch ter hand. Als dan ook nog eens 'Hey' en 'If You Don't Go, I Don't Go' gespeeld worden en dus geen nummers uit de begindagen, is de verwarring even compleet. Waar is het beloofde concept achter dit concert?

Oké, het is dus geen MTV Unplugged, maar gedurende de set wordt wel duidelijk dat dit een bijzondere avond is. Er wordt toch veel akoestisch gespeeld, toetsenist Jan Duthoy neemt regelmatig zang voor zijn rekening en er komen oude en zelfs volstrekt onbekende nummers voorbij, zoals het B-kantje 'Fire and Ice'. Alles klinkt makkelijk en catchy, terwijl dat met deze instrumentatie en jazzy stijl natuurlijk absoluut niet zo is. Het publiek lijkt wel wat afgeleid, er wordt veel gepraat, wat verstilt als de band het spannende en intense oudje 'Singalong Song' inzet. Met 'Fortress Europe' en 'Heaven Knows' wordt ook het publiek dat de band kent van de laatste cd bediend. Pas rond het twaalfde nummer gaat het tempo wat uit het optreden en begint het publiek in te kakken. Absynthe Minded herstelt dit meteen met het uptempo 'History Makes Science Fiction' en 'Little Rascal', uit de door Ostyn gecomponeerde soundtrack van de film 'Turquaze'. Dan volgt oude single 'My Heroics, Part One', wat gespeeld wordt zonder gitaar, maar met trompet, accordeon en gesamplede contrabas. Kijk, zo win je de aandacht terug. Dit is goed begrepen. Bij dit soort intiemere concerten moeten spannende dingen gebeuren. 'Crosses' is een nieuwtje maar een waardige, energieke afsluiter met de Balkansound die we terughoren in meerdere nummers van de band.

Mezz is overtuigd en wil een toegift, die Absynthe Minded dankbaar geeft in de vorm van 'Envoi' en 'Lousy Story', eindigend in een indrukwekkende toetsensolo die zo ontspoort dat je het idee hebt dat je naar The Doors staat te luisteren. Negentien songs en twee uur na het begin verlaat het publiek de zaal met een brede smile, ondanks de misschien verkeerde vooraankondiging. Wat een ongelooflijk goede band. Waar er vorig jaar maart in Mezz wat schoonheidsfoutjes te horen waren, is Absynthe Minded nu op nergens op te betrappen. De status van de band in België is volkomen terecht, terwijl ze daar sowieso niet veel te klagen hebben de laatste tijd. Daar kunnen wij nog van leren. Absynthe Minded is niet zo huge hier, maar voor hoelang nog? Wat maakt het uit, Breda ligt toch dichtbij de grens. Geluksvogels die we zijn.

Gezien: Absynthe Minded. Mezz, zondag 6 februari 2011.