In de eerste helft van dit decennium werden de Rotterdammers van Face Tomorrow niet alleen de jeugdhelden van elke emocoreminnende tiener, maar ook Neerlands hoop in bange dagen voor menig serieus muziekliefhebber. 'The Closer You Get' uit 2004 geldt als één van de sterkste Nederlandse albums van deze eeuw tot nu toe. Maar daarna werd het stil. Heel stil. Na het inktzwarte 'In The Dark' uit 2008, intensief aan de weg timmeren bij onze oosterburen en het bijna verliezen van frontman Jelle Schrooten aan Di-rect, was er in maart dit jaar ineens een opvallend vertrouwd klinkend nieuw album, simpelweg 'Face Tomorrow' genaamd. Een alom positief ontvangen album waarop de band verder weg gaat van de explosieve emocoresound, zonder zijn eigen smoel te verliezen.
De bijbehorende tour deed Breda niet aan, maar Mezz wist de band wel te strikken voor een akoestische set bij de zomerse terrasconcerten van het café. Maar zoals wel eerder dit jaar, gooit deze Nederlandse nepzomer roet in het eten en wordt het optreden naar binnen verplaatst. We krijgen de kans om na de set in een snikheet Mezz Café een bezwete Schrooten te vragen naar het beproefde idee achter dit concert. Hij vertelt dat de band akoestische versies heeft gemaakt van een aantal songs, hoewel het nooit tot een echte akoestische set kwam. “De nummers moeten natuurlijk wel overeind blijven. We hebben dat uitgebreid en deze set een aantal keer gerepeteerd,” aldus Schrooten. “Op zich zouden we dit vaker willen doen, of een akoestisch album uitbrengen. Misschien wel met live-opnames.”
Tijdens het optreden is de voorbereiding duidelijk terug te horen. De band speelt niet 'gewoon' akoestische versies, er is duidelijk over elk nummer nagedacht. De set is ook mooi opgebouwd en het valt op hoe goed de songs van het nieuwe album zich lenen voor een akoestische uitvoering. Oudje 'Prop And Stay' is daarentegen bijna onherkenbaar. Het optreden begint nogal ingetogen, maar wordt behoorlijk uptempo bij nummers als 'The Fix', 'The Maze' (mét houten drumsound en ratelende surfgitaar) en 'Sign Up', waarna weer een compleet uitgeklede versie van 'Worth The Wait' volgt. De leden wisselen van instrumenten en gitarist Aart Steekelenburg fungeert regelmatig als achtergrondzanger naast Schrooten. De band oogt ontspannen en de lol om te spelen is, na een aantal roerige jaren, duidelijk helemaal terug.
Het optreden hoort drie kwartier te duren, maar Face Tomorrow verlengt de set compleet geïmproviseerd zonder moeite naar zeventig minuten. En dat zonder ook maar één nummer af te raffelen of het speelse gemak waarmee de band Mezz Café inpakt, kwijt te raken. Knap, als je nagaat dat de band nooit eerder deze échte volledig akoestische set speelde. Ideale en knappe muziek voor de zondagmiddag, of, zoals Schrooten zelf zegt: “Goedemorgen. Op zondag is het de hele dag een beetje morgen.” De Rotterdammers bewijzen helemaal terug te zijn. Ook oude fans die de band liever zien rocken én nieuwe fans die meer van deze band willen zien worden op de wenken bediend: op zondag 18 september speelt Face Tomorrow met de versterkers áán op Breda Barst.
Gezien: Face Tomorrow. Mezz Café, zondag 14 augustus.