Traditiegetrouw trapt Where's The Audience uit Dordrecht maandagmiddag in De Speeltuin af in een, hoe kan het ook anders, merendeels lege kroeg. Tevens traditiegetrouw staat de harde kern van de fanbase buiten te pluggen en niet zonder succes. Want De Speeltuin loopt gedurende het optreden vol, mission accomplished voor de meegereisde fans. Nee, dan de band zelf. 'Behind The Wall' en 'Bathroom' zijn flink doorbeukende nummers en op deze momenten is Where's The Audience op zijn best. De band verstaat de kunst van vette climaxen en ingenieuze breaks, maar gooit helaas ook regelmatig de eigen ruiten in. Want die eindeloze solo's, die heeft gitarist Chris Schmidt helemaal niet nodig en de introducties die zanger Sebastiaan Lit bij elk nummer geeft, halen steeds het tempo uit het optreden. Daarbij laat de band toch regelmatig wat steekjes vallen. Dit maakt dat de heren weliswaar een enthousiaste groep fans meenemen, maar toch nog een weg te gaan hebben voordat ze een hele kroeg aan het springen krijgen.

Merel Simons heeft het druk deze Pasen. Zowel met Mindtrick, solo en met Tales Of A Blackbird is de 20-jarige Bredase te zien op de POBparade. De laatste act staat op de Grote Markt voor Gold te spelen voor niet al te dankbaar publiek. Tales Of A Blackbird bestaat behalve Simons uit gitarist Peer Thielen en percussioniste Eva Korse. Het trio speelt kleine, folky popliedjes waar Simons met haar performance een theatraal randje aan geeft. De nummers staan op zichzelf, maar juist daarom lijkt het de band niet te lukken het publiek te boeien. Er wordt afgetrapt met twee Nederlandstalige nummers, maar daarna schakelt Simons over op Engelstalig waarbij haar uitspraak te wensen over laat.Tot overmaat van ramp worden er ook nog eens een Alanis Morissette- en Lionel Ritchie-cover gespeeld, wat het optreden nogal een cheesy tintje geeft. Zonde, want op deze manier ontstijgt de band het niveau van 'met gitaar in de winkelstraat' niet. Misschien leuk voor de fans van niet al te spannende popliedjes van de kunstacademie, maar die ontbraken vandaag op het terras van Gold. Niet de beste act van Simons dit weekend.

Probeer als recensent maar eens voorbereidende research te doen naar namen als Tom Wolkers & Thom de Graaff. 'De zoon van', en een naamgenoot van een D66-politicus, zo ver kom je ongeveer. Gelukkig is de 27-jarige Tom Wolkers behalve 'zoon van' ook een bluesy singer-songwriter die in woonplaats Tilburg al behoorlijke tijd aan de weg timmert. Thom de Graaff is zijn muzikale begeleiding op contrabas en De Wasserette is maandagmiddag voor een uur hun podium. De liedjes over Toms (gebrek aan) liefdesleven worden op een aandoenlijk grappige manier gebracht, slechts begeleid door contrabas en gitaar. Het uitstekende spel, zijn zang en het uiterlijk van de geek van de highschool maken van Wolkers een onweerstaanbare singer-songwriter. Hij had alleen een jaar of veertig eerder geboren moeten worden. De songs hebben namelijk een hoog love&peace-gehalte, zonder ook maar een moment zeikerig te worden. Erg knap dat dit duo in zo'n minimale bezetting een uur weet te boeien: er blijven dan ook meer een meer mensen op het terras van De Wasserette plakken. Top gedaan.

De jongens van Johnny Stardust nemen vanavond in 't Hijgend Hert een half jeugdhonk mee naar binnen. De band wist afgelopen maand in Mezz als support van The Van Jets niet te overtuigen. Vanavond blijft echter het grootste deel van de electronica en dus de muur van geluid achterwege, en is Johnny Stardust ineens weer een gitaarbandje. En zo hoort het ook te zijn. Alle nummers van de EP 'What's In It For Me?' komen langs, net als obligate cover 'Lullaby'. Super strak gespeeld is het allemaal niet, maar dat maakt niet uit. Bij deze uitgeklede versies van de songs is het hoorbaar hoe ontzettend veel ideeën er in ieder nummer zitten. Ook aan inzet geen gebrek. Zanger en gitarist Roy van Roosendaal laat zien over geen greintje podiumvrees te beschikken en krijgt uiteindelijk het publiek in Het Hijgend Hert aan het dansen. Less is duidelijk more bij Johnny Stardust. Alle creativiteit en onbevangenheid maakt dat deze jongens de ideale afsluiter zijn van een bijzonder zomerse editie van de POBparade.