The Surs

Wat
Een club jonge Bosschenaren die zijn muziek het liefst rauw en een tikje onwerelds maakt. Denk aan een poppy versie van Captain Beefheart met Brian Molko van Placebo op zang.

Plus
Zo op de vroege middag zorgen The Surs met opvallend goede liedjes voor een sprookjesachtige sfeer in het Valkenberg. Pakkende melodieën worden ondersteund door een tegendraadse ritmesectie en de zuivere koortjes maken de sfeer helemaal af. Het zijn, cliché, opvallend on-hollandse liedjes voor een Nederlandse groep. Er wordt rijkelijk geciteerd uit de Amerikaanse popgeschiedenis, met vleugjes Beefheart, Creedence Clearwater Revival en Crosby Stills en Nash.

Min
Maar helaas houdt het invloedciteren daar niet op. Het eerder genoemde Placebo komt vaak met een tikje te veel drama om de hoek scheuren. De zanger wil net iets te veel, met te veel geweld, uit zijn strot trekken en dan ligt de zeurderigheid er ineens wel heel dik bovenop.

Cijfer
Een grote belofte, The Surs. Met een goed gevoel voor mooie muziek en een talent voor liedjes schrijven weten ze Breda Barst overtuigend te openen. Alleen jammer dat het soms net wat te traag en te zeikerig wordt. 

Cijfer
7,5
(BS)

My Favorite Scar

Omschrijving
Door menigeen wordt deze band al gezien als de nieuwe metalbelofte van Nederland. Met de oud-drummer van Within Tempation in de gelederen belooft dat al veel. Ook werden er voorprogramma’s van Kiss en Megadeth gedaan.

Plus
De boze/stoere uitstraling (in het zwart), het voetje op de monitor, de handgebaren, de enorme versterkers, de tatoeages, de meelopende band op de achtergrond, de Killing Joke cover, de oksels van de zanger, de single ‘Kingsize’… Need we say more? Het plaatje klopt helemaal.

Min
Werkelijk alle details zijn van tevoren geregiseerd. Dat maakt de show vlak, er vallen weinig emoties te ontdekken en ook de dynamiekverschillen zijn minimaal. Het harde werken compenseert veel.

Conclusie
Als jullie het niet serieus nemen, doen wij dat ook niet.

Cijfer
4,5
(BS en AdV)

Dog Eat Dog

Omschrijving
Dog Eat Dog had in 1994 een enorme hit met de plaat 'All Boro Kings' en singles 'Who's The King?' en 'No Fronts'. Hun mix van hardcore, metal, rap en funk crossover was nieuw en sloeg enorm aan. De band liet op Dynamo Open Air 1995 dik 100.000 hardrockers en metalheads op en neer springen en nam er en passant live beelden op  voor de videoclip van 'No Fronts' (Jam Mayster Jay remix). Velen vragen zich af of de mannen dit vijftien jaar later kunnen herhalen.

Plus
Vanaf het hiphop intro zit het met de sfeer wel goed. Zanger John Connor geeft aan dat ze zijn gekomen voor “Peace and fun.” Bij één van de hits van ‘All Boro Kings’, het supersnelle ‘Pull My Finger’, ontstaat al gauw een kleine pit met pogoërs. Een pit die groeit. Dog Eat Dog geeft een bezielde show en heeft duidelijk nog plezier in het spelen, ook na twintig jaar. Voor deze jubileumtour hebben ze zelfs de welbekende saxofoon teruggehaald, op verzoek van de fans. Tijdens het Nederlandse gedeelte van de tournee wordt de sax bespeeld door Joep Smeenk van de Nederlandse funkband Gotcha!

Min
In het begin wordt de band wat lauw ontvangen, Breda wil wel feesten maar niet vol gaan op de toch vaak onbekende nummers. Althans, niet zoals in 1995. De pogopret blijft beperkt tot een meter of tien voor het podium.

Conclusie
Geeft het iets dat Dog Eat Dog minder relevant is dan vijftien jaar terug? Welnee, de oude hits werken nog, zoals ook ‘If These Are Good Times’ bewijst naast de bekende nummers die je hierboven kunt lezen. Dog Eat Dog is anno 2010 vooral een feestband die een goeie hiphop vibe tussen de nummers laat klinken en de ruimte geeft aan tourbuschauffeur Mike om een breakdansje te doen op het podium of om twee fans op het podium uit te nodigen voor een drumbattle op AC/DC’s ‘Back In Black’. Dat soort werk, soms een beetje vertragend voor de show, maar het werkt bij het publiek. Als feestband kunnen ze met gemak nog jaren mee.

Cijfer
7,5
(DH)

The Pineapple Thief

Omschrijving
De nieuwe belofte van de progrock. Het nieuwe album ‘Someone Here Is Missing’ is een grote stap voorwaarts en kan weleens hoge ogen gaan gooien. De goede balans tussen lang uitgesponnen nummers en korte catchy songs is haast perfect.

Plus
Deze band is eigenzinnig en de muziek zit goed in elkaar. Er is gebruik gemaakt van de kwailiteiten van de individuele muzikanten en de bandleden geven alles om er een goede show van te maken. The Pineapple Thief verdient het om verder te groeien en een groter publiek te bereiken.

Min
Het enthousiasme wil maar niet overspringen op het publiek. Sommige songs missen ‘body’, een tweede gitarist zou al veel toevoegen. Nu mist het nog de energie die op de cd wel aanwezig is.

Conclusie
Prima act, die live nog veel aan kwaliteit kan winnen.

Cijfer
7,5
(AdV)

Destine

Omschrijving
Ambitieuze emopunk, van de Rockacademie uit Tilburg. Met Bredase inbreng van bassist Tom Vorstius Kruijff.

Plus
Energieke poppunk die veel bekijks trekt op deze frisse zaterdagavond. Stroboscopen ondersteunen de al even felle bewegingen en dansjes van de bandleden. Handjes gaan op verzoek direct en massaal de lucht in. Mooi ook dat de bandleden hun eigen werk met zoveel overtuiging en geloof brengen.

Min
Het gegil van alle meisjes bemoeilijkt het echt objectieve beschouwen. Staat hier nu een ambitieuze Tilburgse band of een bij elkaar gezochte groep uit een populair Amerikaans jeugdfeuilleton? Je weet dat het gegil komt, maar serieus… zoveel? Emopunk is blijkbaar voor meisjes?

Conclusie
Als je het wilt maken in Nederland, is dit de weg om te gaan. Respect voor de lange lijst optredens in binnen- en buitenland, het feit dat ze de beroemde Amerikaanse producer James Paul Wisner in de arm namen voor de opnames van debuutalbum ‘Lightspeed’ en het succes tot nu toe, het blijft wel erg gelikte en afgevlakte poppunk. Wel precies spekkie naar het bekkie van de dansende doelgroep. Dus daarom toch:

8
(DH)

Redactie 3VOOR12/Breda
Teksten: Bouke Sonnega, Auke de Vries en Daniël Hereijgers
Foto's: Martijn Stadhouders, Joost Slijkoort en Andre Joosse