Anton Walgrave
Slechts een half uurtje krijgt deze Vlaamse singer-songwriter op het Ik Zie U Graag festival. Toch staat het Mezz Café vol voor de rustige muziek van Anton Walgrave. Al op jonge leeftijd begon Anton met het maken van muziek en op de middelbare school resulteerde dit in twee albums met de band The Same. De band had weinig succes. Maar in de 21e eeuw komt er wel waardering voor de artiest die inmiddels als singer-songwriter al drie albums heeft uitgebracht. Een vierde album is in de maak. Vanavond geniet Breda van zijn intieme liedjes. (CG)

Amatorski
In de Dommelsch-zaal van Mezz staan wederom de stoeltjes klaar voor een semi-seated concert. Amatorski speelt dromerige fluisterpop in het straatje van Portishead en Sigur Rós. Drummer Christophe Claeys zagen we vrijdag al bij Balthazar voorbij komen, maar deze avond moet hij niet zo hard aan de bak. Hier gaat het er een stuk rustiger aan toe.

Plus
De muziek van Amatorski is van bijzondere schoonheid. Zangeres Inne Eysermans klinkt niet alleen als een engel, zo ziet ze er met haar fragiele lichaam en korte, blonde haren ook een beetje uit. Soms wordt het tempo wat opgevoerd en laat Amatorski een meer veelzijdige kant van zichzelf zien. De toevoeging van drie saxofoons is hierbij een goede aanvulling.

Min
Er zijn wat technische mankementen en de show wordt even stilgelegd wanneer er batterijtjes ‘plat’ zijn. Het is echter snel opgelost en Inne verontschuldigt zich door te verwijzen naar de bandnaam (Pools voor amateuristisch), die af en toe goed van pas komt. Om het helemaal goed te maken, wordt de single ‘Come Home’ gespeeld, bekend van de Spa-commercial.

Conclusie
Mooie show die perfect is voor een koude zondagavond zoals deze.

Cijfer
8
(NV)

Tommigun
Tommigun bestaat uit vier heren en één dame die sfeervolle en soms zoetige indierock maken met hier en daar wat jazz. Maar de muziek is niet slechts zoetig en kent ook wat heftige uitspatting. Invloeden van ondermeer The Pixies zijn hoorbaar, wat de muziek interessant maakt. Voorman en zanger Thomas Devos won in 1998 Humo's Rock Rally met de band Rumplestitchkin. Tommigun bracht dit jaar hun debuutalbum uit, dat door Humo ietwat bekritiseerd werd vanwege het gemis aan ziel in de plaat. De donkere ziel van Thoms Devos welteverstaan, want emotie bevat deze muziek wel maar niet de echte diepgang waar op gehoopt werd.

Plus
De nummers van Tommigun zijn veelal melodieus. Kaat Arnaert, jawel: de zus van Geike van Hooverphonic, verzorgt de backing-vocals maar er er zijn ook nummers die zij geheel voor haar rekening neemt. Soms rauw en soms zwoel kan Kaat vele kanten op met haar stem. Thomas Devos probeert soms subtiel en soms schreeuwend duidelijk te maken waar de liedjes over gaan, wat voornamelijk de liefde is.

Min
Het optreden is weinig verrassend en de muziek geeft soms een beetje dertien-in-een-dozijn indruk. Wellicht was de muziek beter overgekomen als het stiller was geweest in het Mezz Café.

Conclusie
Een strak optreden waarbij de combinatie en afwisseling van zangnoten van Thomas Devos en Kaat Arnaert een mooie variatie bieden. De toetsen zorgen ook voor extra sfeer in de nummers. Devos laat een subtiele kant zien, maar gooit zich af en toe ook helemaal los. Met de zwoele sfeervolle muziek past Tommigun perfect in een donker café, maar met de uitspattingen kun je deze band ook goed in een zaaltje laten spelen. Zolang het maar een intieme sfeer behoudt, want de sfeer van de muziek zal verloren gaan in een grote hal.

Cijfer
7,5
(CG)

Drumclinic Mario Goossens
In oefenruimte Sub-R geeft Triggerfinger-drummer Mario Goossens gedurende de avond een aantal drumclinics. Gelukkig voor de trommelvliezen van de aanwezigen geeft hij niet alleen wat drumdemo’s (want: hard!), maar vertelt hij vooral verhalen over zijn carrière als veelzijdige muzikant. Zo komt er een leuke anekdote voorbij over hoe hij als veertienjarige metalhead in een accordeongroep met zeventien meisjes belandde en vertelt hij voluit over zijn ervaringen als studiodrummer bij verschillende groepen. Als ervaringsdeskundige weet hij boeiend te vertellen over de Belgische muziekscene. (NV)

Daan
Daan is de Vlaamse band rondom de 41-jarige Daniël Stuyven. Daan maakt electropop, hoewel op de nieuwere albums de electropop wat naar de achtergrond is verdwenen en plaats heeft gemaakt voor de meer ingetogen songs. Het nieuwe album, dat half november verschijnt, zal geheel akoestisch zijn. In België begint Daan in december met een theatertour waar wij in Mezz een exclusief Nederlands graantje van mee mogen pikken. Sterker nog, het optreden in Mezz is een try-out voor deze theatertour en wij worden gebruikt als 'proefkonijnen'. Een zeer exclusief voorproefje van een theatertour waarvan in België al verschillende concerten zijn uitverkocht. Samen met Isolde Lasoen op de vibrafoon en percussie, Jean-Francois Assy op de cello en Daan zelf achter de vleugel worden de nummers van Daan in een akoestisch jasje gestoken.

Plus
Het optreden begint met de hit ‘Exes’ en zelfs akoestisch is het opzwepend en dat geldt overigens voor meerdere songs  zoals ‘Victory’ en ‘Swedish Designer Drugs’. Deze versies kunnen zich meten met de originele dansbare nummers. Tussen de nummers door vertelt Daan het een en ander, waarvan de helft een beetje binnensmonds verdwijnt, of brabbelt wat in het Frans. Gelukkig heeft Daan humor, soms wat zwarte humor vooral richting Nederland, wat het publiek ook nog aan het lachen maakt. Het is niets meer dan een beetje grappen en ook onderling heeft de kleine band veel plezier in het spelen. Het optreden  biedt daarnaast de meer sobere ballades waarbij de cello en vibrafoon zorgen voor dromerige taferelen.

Min
Het enige minpunt aan dit optreden is dat de toegift maar één nummer telt.  Er hadden nog wel een paar nummertjes bij gemogen.

Conclusie
Het publiek is tevreden en laat dit het hele optreden blijken. De Vlaamse charmeur weet ook in akoestische setting de volle zaal te overtuigen. Zwoel en diep als zijn stem is, komt hij in het subtielere akoestische optreden over als de James Bond van de muziek.

Cijfer
9
(CG)