Gogo Yubari uit Breda mag de tweede avond openen. Rare naam? De formatie is vernoemd naar het moorddadige schoolmeisje uit Kill Bill Volume I en de bandleden geven in hun biografie aan dat ze bij optredens vaak publiek hebben dat voor de eerste keer kennis met hun muziek maakt. Voor deze gelegenheid heeft Gogo Yubari zich uitgebreid met een aantal gastmuzikanten, volgens de website een lang gekoesterde droom. Vraag is of je zo’n experiment moet uit proberen als je op Breda Barst wilt spelen? De poprock houdt een beetje het midden van de weg, hoewel de aanvullingen van piano, achtergrondzangeressen, celliste en een extra gitarist het optreden en de songs afwisselend houden. Er gebeurt wat op het podium, al is het vele wisselen zowel interessant als rommelig. En je vraagt je af wat Gogo Yubari in de eigen bezetting waard is.

Champions League finale vanavond? Ideaal barbecueweer? Bij het optreden van The Patsy’s is daar weinig van te merken. De vier hard rockende vrouwen trekken met hun grunge, rock en garage al een tijdje veel publiek als dé culthit van Breda en ook vandaag worden ze aangemoedigd door vele, luidruchtige fans. Kindjes stagediven. The Patsy’s zijn zelfbewust, brengen veel attitude mee en weten dat wat ze doen, scoort. Het rammelt en het kraakt, is niet altijd even zuiver, en het rockt. Een band van vier rockchicks is natuurlijk een attractie, zeker als Bredase act op Breda Barst.

Van vier vrouwen naar één. Merel Simons stond vorig jaar nog met haar band Mindtrick op de voorrondes, dit jaar is ze alleen. Gelukkig voor Merel zijn alle luidruchtige schreeuwfans van The Patsy’s vertrokken, nadeel is dan wel weer dat zowat de gehele zaal dat voorbeeld gevolgd heeft. Degenen die gebleven zijn hebben geen verkeerde keuze maakt zo blijkt, al kan niet iedereen de muziek in de goede setting plaatsen en vervolgt een aantal bezoekers hun discussie over Bayern - Inter iets te hardop. Goed en sfeervol, eigenlijk ideaal om het Vijverpodium in september halverwege de middag mee te openen.

Dat vrouwen in de band niet altijd een succes zijn, bewijzen The Snout Eating Livers. Dit optreden is het minste van de avond, terwijl 3VOOR12/Tilburg eerder lovend was over, met name de plaat van, deze band. Zou de band haar avond niet hebben? Feit blijft dat het vanavond niet goed gespeeld is en dat ook de visuals kwalitatief achter blijven. De zang is grote delen van het optreden niet om aan te horen en de jaren ‘90 keyboardsounds hadden ook beter gekund. Op plaat zal het wellicht beter zijn, maar deze band is zeker nog niet klaar voor Barst.

Aan de heren van Volt Violin de taak om als laatste een poging te doen om een plaats op één van de Barstpodia te doen. Het grote geluid hebben ze alvast en dat zou alvast een goede reden kunnen zijn voor de jury om deze band door te laten gaan. Ook ziet het er erg verzorgd uit. Songtechnisch zit er veel goeds tussen, maar zijn er ook songs die nog iets meer onderscheidend vermogen nodig hebben. Hun cover van ‘Empire State Of Mind part 2’ is bijna hilarisch met aan het eind een dikke knipoog naar Frank Sinatra’s ‘New York, New York’ en zowaar het loopje van Star Spangled Banner. Positief zijn de invloeden van Creed, negatief is de invloed van Kane terug te horen. Niet iedereen zal het commerciële geluid van Volt Violin even goed kunnen waarderen, maar feit is dat deze band kwalitatief klaar is voor Barst.

Na de spierballenrock van Volt Violin volgt het juryberaad en aansluitend de uitslag. Met het oog op gisteren (The Mirrors, Marlon Penn, The Surs) en vandaag (Merel Simons, GoGo Yubari, The Patsy’s en toch ook Volt Violin) is de keuze dit jaar een stuk lastiger dan vorig jaar. Het mag gezegd worden, het niveau van de acts lag gewoonweg een stuk hoger in vergelijking met de editie van 2009. De uiteindelijke keuze is gevallen op Marlon Penn, The Surs, Volt Violin en The Patsy’s. Als reserveband is GoGo Yubari aangewezen, de bandleden mogen dus van harte hopen op een nieuwe Mexicaanse griepepidemie rond september. Eigenlijk hadden ook Merel Simons en The Mirrors ook nog aanspraak kunnen maken op een plaats op Barst, maar er is slechts plaats voor vier lokale acts in plaats van zes.

De afterparty is gereserveerd voor Boemklatsch, die het afgelopen jaar zijn doorgebroken in de Nederlandse electro/dancescene. De set opent ijzersterk met ‘Think Big’, tevens opener van hun plaat ‘Spontaneous Combustion’. Het tempo zit er goed in, maar zwakt gaandeweg wat af om ook de nieuwe dancestijl-hype dubstep te draaien. De keuze is begrijpelijk, maar het doet aan de set als geheel wel afbreuk. Veel bezoekers, die speciaal voor Boemklatsch gekomen zijn, vinden alles best en dansen er lustig op los, maar er zijn ook wat bedenkelijke gezichten te zien. Gelukkig komt het uptempo werk aan het einde terug en staat Mezz helemaal op zijn kop.

Na Boemklatsch is het eigenlijk de beurt aan afsluiters Beat The Bastardz. Vooral ‘eigenlijk’, want het duo uit Tilburg komt niet veel verder dan een viertal keren het geluid aan en uit draaien om steeds tot de conclusie te komen dat er een enorme brom ontstaat. Ze openen heel verwachtingsvol met een mashup van Lady Gaga’s ‘Telephone’ en Metallica’s ‘Enter Sandman’, maar enig beatmatchen is onmogelijk aangezien het geluid constant stokt en hapert. Wat er ook aan de hand is, DJ Zaxxon neemt het over en draait de avond naar een redelijke anti-climax.

Gezien: tweede voorronde Breda Barst 2010. Mezz, zaterdag 22 mei 2010.