De opvolger van het debuut ‘Of Memories And Dreams’ van het Bredase Vagabound, ‘Right Into The Blue’, is meer van hetzelfde, maar van dezelfde degelijke kwaliteit. Vijftig minuten country folk met een sterk americana-/bluesjasje. De band achter zanger/gitarist Mario Petrus is een geziene gast in Breda, met deze tweede plaat laat de band horen waar ze goed in is, relaxt no-nonsense countryfolk.

Met het eerste nummer zet Vagabound op haar tweede plaat een unheimische sfeer neer, het tweede nummer ‘Song To Make You Feel Better (Just Like That)’ is dan ook een verademing, een lief liedje wat goed in het gehoor ligt. ‘Right Into The Blue’ is een sterk album met een tracklist van een slordige vijftien nummers. De nummers ‘Hey Tiffany’ en ‘The Balled Of Blond And Beautiful Brenda (A Secret And Sick’ning Attic Addiction)’ doen je een eenzame cowboy in de woestijn visualiseren. Deze meer country-georiënteerde nummers doen het goed met het rustigere singer-songwriterwerk. Vagabound is origineel, maar gaat niet van de gebaande paden af. Dat maakt dat desondanks het karakteristieke stemgeluid en de minimalistische muzikale middelen Vagabound niet altijd spannend blijft. Het instrumentale ‘Story Teller Broken Word’ is mooi, maar duurt wat lang. Wederom veel van hetzelfde, de luisteraar wacht op een climax een meezinger, maar Vagabound kabbelt rustig in dezelfde sfeer voort.

Zowel het intro als het spoken wordexperiment  ‘Plausible Expression Of Gratitude’ lijken wat pretentieus en doen eerder afbreuk aan het geheel dan dat ze toegevoegde waarde hebben. Het laatste nummer is een mooie instrumentale afsluiter maar laat de luisteraar achter met een wat mat gevoel, dit terwijl er genoeg ‘vrolijke’ nummers op ‘Right Into The Blue’ staan. Desondanks is dit tweede album gevarieerd genoeg om te kunnen boeien, juist door de soms wat rare uitstapjes houdt Vagabound je bij de les.

Niets mis met deze tweede plaat, er staan genoeg mooie en bijzondere nummers op om het merendeel van de tijd te kunnen boeien. Erg bijzonder wordt het echter nergens, hierdoor weet Vagabound zich niet te onderscheiden met als gevolg dat een groot aantal van de nummers vooral goed zal dienen als aangenaam behang op een zomerse dag. Jammer want er zijn zeker bijzondere elementen op ‘Right Into The Blue’ te onderscheiden.