“Where did you buy the Maple Leaf shirt? Are you Canadian?”, vraagt de oplettende zangeres Lori McKenzie van Alexander McKenzie & The Underpaid aan toeschouwer in de volle Dommelsch zaal. “A second hand shop? You’re not from Canada? Oh well, that’s ok too, makes me feel right at home.” Toch is de Canadese al een paar jaar in Nederland en studeerde in 2008 af aan de Rotterdamse Pop Academy en met haar Nederlandse band The Underpaid nam ze al een debuut album op ‘Ribcage Versus Unguided Missile’, gevolgd door een EP in 2010. De losse aanpak past prima bij het voorprogramma van Newton Faulkner. Ook al zijn The Underpaid slechts met twee in plaats van vier.

Een subtiel orgeltje, een veelzijdige gitarist en zangeres Lori met haar diepe, warme stem, die afwisselend ook helder is en sterk. De composities zijn aangenaam, rustige pop/folk in goede balans. ‘Sugarcubes’ springt eruit, een fijne tekst met minimale begeleiding van een houten shaker en een tamboerijn. Bij het een-na-laatste nummer gaan de instrumenten aan de kant en lijkt het gedaan. Maar ze zijn nog niet klaar: de twee heren klappen een ritme en McKenzie zingt er een vrolijke folky lied overheen waarbij gitarist Ingmar Spaaij de tweede stem voor zijn rekening neemt. Met het indrukwekkende ‘Brother, Where Art Thou’ neemt Alexander McKenzie en de twee onderbetaalden afscheid van Breda. Jammer dat de meegebrachte melodica niet is gebruikt.

Om in de stemming te komen of te blijven voor Newton Faulkner, onder andere bekend vanwege zijn eigenzinnige covers, draait de dj eveneens folky covers van REM en Black Eyed Peas’ ‘I’ve Got A Feeling’…

“I’m Newton Faulkner and this is a song!” Meteen gejoel bij opkomst van de hoofdact. De man kan spelen! Hij begint meteen met een liedje over vrede en het milieu, de eerste indruk van de lange slungel met zijn rode dreads als hippie direct bevestigend… Het is een vriendelijke, grappige jongen die letterlijk op z’n sokken het publiek mee krijgt en na twee nummers al brutaal een meezinger inzet. Teksten over zichzelf, ups en downs, liefde, het leven, aangevuld met covers. Leuke teksten zoals: “I feel like a muppet with a drunken puppeteer.” Faulkner maakt een foutje en geeft het direct toe. Zijn charme redt hem er wel uit en verder speelt hij zoals gezegd uitstekend. Je stelt je gewoon voor hoe hij vast ooit als straatmuzikant in Cornwall is begonnen.

Deze 24-jarige singer/songwriter is ook bekend geraakt door zijn eigenzinnige covers en vanavond in Breda geeft hij een korte medley met ‘Right Round’, ‘No Limit’, een of ander liedje uit de animatiefilm Ice Age en Massive Attacks ‘Teardrop’. Bij het slot geeft hij ook het veel geroepen verzoeknummer ‘Bohemian Rhapsody’. Eigenlijk zijn zijn eigen nummers voldoende voor een fijne avond, maar toch heeft het spelen van covers toegevoegde waarde. Ten eerste voor de fans, Faulkner stond alleen in Paradiso en Mezz, en ten tweede door de compleet eigen invulling en vooral de hilarische verhalen die hij erbij vertelt.

Een avondje Newton Faulkner is een volledig avondje muzikaal vermaak. Hij haalt allerlei geluiden als violen, cello en drums uit zijn enorme pedalenkast. Bedient daarmee de projecties en videobeelden op het scherm naast hem. Maakt constant geintjes, ook via het scherm, en vertelt wat hij doet en waarom. Gebruikt de gitaar ook als percussie. Speelt een cool liedje met de titel ‘Lipstick Jungle’. Betrekt het publiek er lekker bij en biedt kwaliteit met mooie songs als ‘This Is It’ (met cello!) en ‘She’s Got No Time 1 & 2’, een “Disney sing-a-long” met hilarische tekst die wel geprojecteerd wordt, maar zo snel is dat je als niet fan toch niet mee kunt zingen.  Kortom, Mezz heeft weer een kanjer geprogrammeerd, er valt niets negatiefs of overbodig opbouwends te roepen.

Gezien: Alexander McKenzie & The Underpaid en Newton Faulkner. Mezz, woensdag 16 juni 2010.