Hogere cultuur op 3VOOR12/Breda. Jazz vanuit het theater! Op donderdag 14 januari trad trompettist Eric Vloeimans op in de Finntax-zaal van het Chassé Theater met Fay Lovski en zijn band Gatecrash. Het werd een optreden in twee delen, eerst luisterliedjes met zang van Lovski en na de pauze een spannende sessie van jazz-band Gatecrash met de Bredase drummer Jasper van Hulten.

Een vleugel, een trompet en een zingende zaag. De pianist activeert via zijn laptop een geluid van tsjirpende krekels… Het is nacht. Fay Lovski heeft daarnet aangekondigd dat het eerste nummer ‘The Poet’ heet en de muziek begint. De zingende zaag en de piano scheppen een intieme sfeer, je zit er meteen in. De trompet fluistert, het is spannend. Hoe lang gaat dit door, waar gaat het naar toe? De zingende zaag gaat na een paar minuten ter zijde, de zangers begint in het Engels te zingen. Over een dichter die zijn lezeres leest, zoals zij zijn gedicht. Haar stem echoot door de zaal, alle aandacht gaat in stilte naar het theaterpodium. Hoge cultuur op 3VOOR12/Breda? Het kan, wat is dit een mooi openingsnummer.

Het is Eric Vloeimans-avond in het Chassé. Voor de pauze zien we geprezen muzikanten: trompettist Eric Vloeimans, multi-instrumentaliste en zangeres Fay Lovski en toetsenist Jeroen van Vliet. Gevolgd door een tweede helft met Vloeimans’ band Gatecrash. Dit openingsnummer is meteen het meest indringend. Je vraagt je af waar dit optreden heen gaat en wat voor moois er nog gaat komen. De rest van het optreden is ook eigenzinnig en onderhoudend, al is ‘The Poet’ echt een klasse apart. Lovski bespeelt de xylofoon (bij liedjes in het Japans en het Zweeds), noemt Vloeimans ‘The cowboy with the silver shoes’, waarna de zilvergeschoende trompettist inzet voor ‘Ram Dodge’, een nummer over cowboys en de grote Amerikaanse ‘Ram Vans’. Ze zingt ook twee keer: “the red man is no more”, een beetje overdreven moralistisch, maar goed. Een ander nummer gaat over het knikkende hondje op de hoedenplank van Vloeimans’ saaie, grijze Ford Mondeo. Het liedje is vrolijk en het instrument dat Lovski bedient, een theremin, is interessant. Het is mooi voor de pauze, en weer eens wat anders dan het gebruikelijke rock- en electrogeweld op 3VOOR12.

Na de pauze komt Gatecrash, met Eric Vloeimans als centrale man en pianist Van Vliet kruipt nu achter een orgel, met samplemateriaal dichtbij. Gatecrash bestaat verder uit de IJslandse bassist Gulli Gudmundsson en de Bredase drummer Jasper van Hulten, die duidelijk wat extra volk heeft getrokken vanavond. Vorig jaar nog met Wouter Hamel in Seoul en nu met Gatecrash terug in Breda. De jonge drummer heeft het druk, maar laat dat zijn spel niet beïnvloeden. Het moet een feest zijn met zulke goede muzikanten los te gaan op het podium. En los gaan doen ze allemaal. In een cirkel opgesteld en toch voor iedereen zichtbaar.

Eric Vloeimans kijkt regelmatig rustig toe vanaf de zijkant, soms minutenlang. Om na een lang stuk van een van de andere spelers de handjes tegen elkaar te slaan, het publiek te instrueren om tussentijds even te klappen. Niet overbodig, sommige songs duren erg lang en gaan vrij vlug over in nieuwe stukken. Het is leuk om te zien hoe de orgel en drums elkaar als overbuurmannen opstoken, het tempo opfokken en vertragen, met de bassist er tussen. Na een tijdje jammen komt dan Vloeimans weer terug en valt de compositie weer bij elkaar, vaak ook om af te ronden. Tussen de stukken door vertelt de bandleider over het werk en het ontstaan daarvan, zoals hij dat voor de pauze samen met Fay Lovsky al deed. De jazz stukken krijgen zo meer kleur, waarbij ‘Hyper’ een ode aan dj Git Hyper een meeslepend slot vormt. Van Hultens spel maakt dit nummer, wat het thuispubliek weet te waarderen. Hoewel het aangekondigde slot niet het eigenlijke slot is. Er volgt nog een nummer waarbij Eric Vloeimans het publiek uitnodigt op het podium, dat in geen tijd volstaat. Er volgen nog twee nummers waarbij ook Lovsky nog aansluit, een onverwacht swingend einde. Leuk! 

Zoals Vloeimans’ voortdurende verwijzingen naar het naderende carnaval en dat hij daardoor een uitbundiger Bredaas publiek verwachtte, past hier een andere winterse vergelijking als mogelijke verklaring.  Gatecrash is diepgelaagde jazz, alle muzikanten zijn op het podium druk doende het beste uit hun instrument te halen en om samen tot het meest intense resultaat te komen. Gatecrash is als een rijkgevulde erwtensoep. Vol smaken, maar tegelijkertijd zwaar waarbij je ook wilt nadenken over wat je proeft (en ziet). Waarschijnlijk werd het Bredase jazz-publiek daar een beetje tam van. Toch was het applaus langdurig en stond het podium op het einde helemaal vol.

Gezien: Fay Lovsky, Eric  Vloeimans, Jeroen van Vliet en Gatecrash. Chassé Theater, donderdag 14 januari 2010.