Hoe krijg je het bedacht: een Burengerucht-avond openen met de Vlaamse band Buurman? Leuk gevonden, al maakt de band daar geen grapjes over. Voorman Geert Verdickt praat wel ronduit over Buurman, hun eerste plaat ‘Rocky Komt Altijd Terug’ waar ze lang voor hebben moeten sparen en weet een gezellige sfeer te scheppen. Het tweede lied is flink melancholisch, over een laatste wals. Twee enthousiaste fans uit België maken een aandoenlijk walsje voor de rechterkant van het podium. Een volle Mezz laten meezingen terwijl het merendeel nog nooit van je gehoord heeft, getuigt van lef. Eerst de heren, dan de dames, dan allen samen. Ook het volk op het balkon wordt erbij betrokken en doet mee.

De lange, wat slungelachtige bassist Tim van den Bergh bespeelt zijn staande bas terwijl hij de noten afleest vanaf papier. Later blijkt waarom: hij is geen standaard bandlid van Buurman, maar de bassist van de band van Eva de Roovere. Hij past qua joligheid aardig bij Buurman. Het is folk en pop, in het Vlaams, gebracht door een trio dat voornamelijk gitaren bespeelt, met multi-instrumentalist Chris op een enkele drumbass, mandoline of een viersnarig mini-gitaartje. Warm belicht, met niet te zware onderwerpen en een fraaie single ‘God, ik en Marjon’. Het werkt goed bij het gemêleerde publiek, deze avond trekt toch het theaterpubliek dat wellicht anders in Chassé was gaan kijken.

Wat bij hoofdact Eva de Roovere opvalt, is het plezier op het podium. Mark de Maeseneer bespeelt bijvoorbeeld zeer enthousiast zijn tenorsax en zijn ogen fonkelen als hij een nummertje op de xylofoon mag spelen. De hele band heeft er zin in, het is jammer voor bassist Van den Bergh dat we hem tijdens de eerste twee nummers nauwelijks kunnen horen. Hij heeft materiaalpech en eventjes wordt zelfs zijn staande bas, die hij bij Buurman bespeelde, aangesloten zodat hij toch mee kan spelen. De slungelachtige man oogt nog langer, zo met de grote bas op het extra podium waarop ook de drumkit van Arnout Hellofs is geplaatst. Roeland Vandemoortele op gitaar en steel pedal en toetsenist Niels Verheest op orgel en piano completeren het stel uitstekende muzikanten in de begeleidingsband. Omdat het folk en roots is, is er een voortdurend ritme en blijft het boeiend op het podium. De kleine Eva zingt uitstekend, of zoals in één van de liedjes die ze vanavond niet zingt: “De kleinste vogel zingt het mooiste lied…”

‘Mis Je’, ‘Zoals In Dat Ene Liedje’ of ‘Mijn Ogen Toe’, De Roovere heeft voldoende aangename liedjes dan alleen ‘Fantastig Toch?’ dat we beter zijn leren kennen door de hiphopversie van Diggy Dex. De live versie van het oorspronkelijke nummer wordt direct door het publiek herkend, al kondigt Eva wel aan dat het ‘een vertaalde versie’ is. Ze zingt het lied voor tweederde in het Frans en dat is best tof: “Dormez mon joli, tu me fatigue. Mais aussi je veux encore de toi”. Een video van dit ‘Encore De Toi’ staat op haar website. Ze laat het direct volgen door een ander lied dat we vast zullen kennen en brengt een cover van ‘Poupeé De Cire’. Ook de Roovere houdt van interactie en laat haar toeschouwers vaak meezingen. Ze krijgt bloemen. En bespeelt de klarinet waar nodig, bijvoorbeeld in samenspel met De Maeseneer. 

Als toegift komt ze de originele, Nederlandstalige versie van ‘Fantastig Toch?’ brengen, want ze wil niet dat ‘we ons in ’t zak gezet voelen’, bekocht, omdat ze haar bekendste liedje niet zo heeft gebracht zoals men had verwacht. Verrassingen als een Franstalige versie zijn ook mooi, al blijkt dit toch wel waar het publiek nog op heeft gewacht. Ze belooft ons alles op haar cd te zullen schrijven, straks in de foyer, wat we maar willen. “Maar alleen propere dingen hè?” De Mezz-dj wil al gaan draaien als het podium verlaten is, maar moet toch nog even geduld oefenen. Eva komt nogmaals terug. De band stelt zich achter haar op en begint met de vingers te knippen. De Roovere brengt ‘Om Mee Te Slapen’ op een charmante manier waarbij ze meermaals haar tekst vergeet en moet herpakken. Het vormt een mooi slot, de aanwezigen voelen zich zeker niet in ’t zak gezet. Meer Eva is fantastig, toch.

Gezien: Burengerucht met Buurman en Eva de Roovere. Mezz, vrijdag 15 januari 2010.