Afgelopen paasweekend stond de Bredase binnenstad in het teken van de 14e editie van de POBparade, het jaarlijkse gratis toegankelijke festival van PopOrganisatie Breda (POB). Alweer groter dan ooit, met meer dan 90 acts verspreid over de paasdagen. Onder andere in samenwerking met Lokaal Kabaal, 3Tha Hard Way én 3VOOR12/Breda.
Je leest hier ons verslag van dag 2: maandag 5 april, tweede paasdag: met Merel Simons, Woodlane, The Radical Roosters, The Patsy's en Benkhof.
Merel Simons
Jonge singer/songwriter uit Breda, zingt solo en ook als leadzangeres bij Mindtrick.
Plus
Merel is jong en professioneel met zingen bezig. Dat blijkt wel wanneer ze spontaan zichzelf blijft en blijft glimlachen terwijl het volk in de volle Bruine Pij iets meer met zichzelf bezig is en erop los ouwehoert. Het is knap dat ze overtuigd doorspeelt zonder zich ogenschijnlijk veel van de omgeving aan te trekken.
Min
Want geef toe, het is moeilijk publiek te overtuigen dat in een druk café de eerste paasdag aan het bespreken is. De liedjes komen niet helemaal over en dat is jammer.
Conclusie
Want we hadden ze graag iets beter gehoord. Merels jazzy stem klinkt fijn. Vooral het liedje in het Nederlands dat ze ‘schreef voor school’ (het conservatorium DH) had meer aandacht verdiend, alleen al vanwege de taal. Of het liedje ‘Secrets’ waar je de glimlach ook live in door hoort klinken. Volgende keer een geïnteresseerder publiek op een andere locatie?
Cijfer:
7
(DH)
Woodlane
Naar eigen zeggen maakt Woodlane “zoete pop met een bitter randje.” In de praktijk is het een popband met veel variatie en nadruk op rustige, gemoedelijke liederen.
Plus
Woodlane is goed op haar plek op het podium in de nieuwe Hangar 20. Mooi dat Breda er weer een serieus podium heeft en wat een arsenaal aan lampen en belichtingsmogelijkheden! Woodlane wisselt hard en zacht af, maar houdt het voornamelijk op akoestische gitaren, een piano, bass en drums of drumbox.
Min
Het optreden is wat aan de korte kant, maar dat mag best als je band nog maar kort bestaat.
Conclusie
Het is vandaag pas het tweede optreden van de band, toch merk je aan alles dat vooral zangeres Stephanie Heine veel podiumervaring heeft opgedaan bij Jupiter. De presentatie staat als een huis. Samen met gitarist Tim Jansen vormde ze Woodlane. Korte set, voor de liefhebber van zoete pop in een veelbelovende nieuwe zaal van Hangar 20. Lekker rustig en gemoedelijk, op een funky nummer met orgeltje en het openingsnummer na.
Cijfer:
7,5
(DH)
The Radical Roosters
Roots en bluesrock in stijl zoals het hoort.
Plus
Een onontkoombaar basslijntje dat het hele eerste nummer door blijft gaan, een openingsnummer dat wel eeuwig lijkt te duren. Of in elk geval een minuut of tien, lekkere en groovende blues. De mondharmonica mag bij dit kwartet ook niet ontbreken. De cd verschijnt deze week.
Min
Friends is te klein, de vier staan op een paar vierkante meter naast de deur gepropt en het café staat er bijna bovenop.
Conclusie
Uitstekende bluesrock die prima past op bijvoorbeeld de jaarlijkse Harley-dag in Breda. De nummers hebben hun eigen ritme en mogen gerust wat langer duren. Het is voor The Radical Roosters alleen ook jammer dat The Patsys beginnen als zij een half uurtje bezig zijn. Want die willen we ook wel even zien in Catch 22.
Cijfer:
7,5
(DH)
The Patsy's
Vrouwelijke rockband, vier dames die al enige tijd veel aandacht naar zich toe trekken binnen de Bredase scene.
Plus
De smeulende live reputatie wordt weer waargemaakt, The Patsy’s rocken gewoon heel hard. De eigen nummers smaken naar meer en met covers als een harde versie van Nancy Sinatra’s ‘Boots’, de ouwe Beastie Boys-punk ‘I Want Some’ en all chick rockband Hole’s ‘Plumb’ maken de chicks goede keuzes.
Min
Catch 22 is veel te klein, al een kwartier voor het optreden staat het bomvol. De POBparade kent een hoge kwaliteit dit jaar en The Patsy's willen we graag (ook) in een grotere zaal zien de volgende keer. Onze fotograaf Martijn Stadhouders kwam helaas niet door de meute heen, zoals waarschijnlijk velen. Verder mag de setlist wel iets uitgebreider, maar dat komt vast vanzelf wel goed.
Conclusie
Garage, punk, grunge en rock, vier vette ingrediënten van deze stoere vrouwelijke rockact. Catch 22 is waarschijnlijk nog nooit zo vol geweest. Dit jaar op Breda Barst? Op een van de hoofdpodia of in de Spaanse Kraag? We zullen zien!
Cijfer:
9
(DH)
Benkhof
Folkoristische, melancholieke band, waagt zich aan Nederlandstalige teksten, rust en breekbaarheid.
Plus
Nederlandstalige folk met lekker veel instrumenten, een accordeon, contrabas, viool, mandoline, gitaren en drums. Veelbelovend, Benkhof neemt vooraf een half uur extra om samen met de geluidsman te zoeken naar het juiste geluid…
Min
… maar vindt dit helaas niet. Benkhof gaat ten onder aan goede bedoelingen en een matig geluid. De interactie op en vanaf het podium gaat vooral over het elkaar niet kunnen verstaan en het bijstellen van de versterking. Een gitaar wordt gewisseld, monitoren werken niet goed zodat ook de bandleden elkaar niet goed kunnen volgen. Het grapje over de verkeerde omschrijving in de Uitklapper, de rockomschrijving van The Radical Roosters belandde per ongeluk ook bij Benkhof, is leuk alleen komt het tussen de opmerkingen over het belabberde geluid ook een beetje zuur over. De teksten zijn melancholiek of soms triest en zonder mededogen maar jammer genoeg ook niet goed te verstaan. Het geklets op de achtergrond stoort ook, zanger Erik concludeert na een paar nummers bijna moedeloos “Wij zijn Benkhof, wij sterven een langzame dood.”
Conclusie
Benkhof belooft veel, een interessante instrumentale bezetting en luisterliedjes in het Nederlands. Helaas gaat hun optreden vandaag ten onder in technische gebreken buiten de band om. Het lukt niet het geluid in de Boulevard goed te krijgen met alle instrumenten (en zang) op het podium. Benkhof zie je beter in een gewoon theater dan in dit praattheater zodat je als toeschouwer gewoon kunt luisteren. En de band zich niet opzichtig ergert aan technische mankementen. Het had heel mooi kunnen zijn. Zeker als ook de zingende zaag ook meedoet.
Cijfer:
6
(DH)