Afgelopen zaterdag trad Gingerpig aan in het Mezz-Café voor een bijna volle bak. Met een merendeel leden uit Breda mocht dat ook wel, al blijft het altijd een gok met nieuwe bandjes. Het publiek zag een zeer gevarieerde rockband met een eigen geluid en een belangrijke rol voor het Hammondorgel.

“Ik droomde ooit van een band als deze…” vat oud-Gorefest gitarist en oprichter/zanger/gitarist Boudewijn Bonebakker het bestaansrecht van Gingerpig op het podium kort samen. Maar het is meer dan zomaar een hobbyband die hij bedacht om de aankoop van een Hammondorgel te rechtvaardigen. Veel meer, en dat terwijl Gingerpig nog maar sinds eind 2008 bestaat. De band, met verder Bredanaars Sytse Roelevink op de bas en Jarno van Es op de toetsen en drummer Ries Doms uit Goirle, is uitstekend op elkaar ingespeeld, wat vooral naar voren komt als de band tegelijkertijd van tempo verandert om als één geheel een nummer voort te zetten. Je moet het horen om het te herkennen. Ruimte voor solo’s is er ook, maar redelijk subtiel.

De zelfbenoemde Hammondrock zit goed in elkaar en het orgel/de toetsen hebben geen bijrol maar ook geen zwaar benadrukte hoofdrol, het geheel klopt. Je hoort vette knipogen naar jaren zeventig rock, hardrock, maar zeker ook funk, psychedelica en rustige intermezzo’s. Ook volledig instrumentaal werk wordt niet geschuwd. Al met al is Gingerpig zeer veelbelovend en het is dan opeens niet zo gek dat een voormalig metalgitarist droomt van een rockband met een orgeltje. Zacht uitgedrukt, Gingerpig rockt en doet dat heel goed.

Gezien: Gingerpig. Mezz-Café, zaterdag 3 oktober 2009