’t Fustival is een klein festival in een klein café, ’t Fust op de Prinsenkade in Breda. Daar waar Jan ‘Fust’ al 35 jaar de tent bestiert. De eigenaar/barman wordt geroemd omdat hij bands in zijn café laat repeteren en regelmatig ‘open podium’ houdt, zoals vandaag als de Bredase acts Vagabound, Mister Moon en Mudicine, samen met dj Retro Viktor er hun eigen festival mogen vieren. “Je moet jong talent een beetje steunen hè? En dat al vijfendertig jaar!” Barman Jan grijpt af en toe de microfoon om op hilarische wijze bands aan te kondigen en is verder vooral bezig met het aanslepen van kratten Jupiler, want dat is ’t Fustival: bands kijken met een drankje, of nee ‘Jupilerke’, erbij.

Vagabound begint om half tien. De band, gestart door zanger/gitarist Mario Petrus bestaat verder uit een bassist met staande bass, drummer en een vaste mondharmonicaspeler, maakt folky blues en roots die heel laid back, ontspannen, je oren binnensuist. Met opvallend veel ruimte en kansen voor de verschillende instrumenten om een kansje te grijpen, even op zwerftocht te gaan en uit te blinken. Maar nooit overdreven of storend. Ook de plotse tempowisselingen binnen liedjes zijn prettig en houden je bij de les. Het enige minpuntje is de zang die, zoals Petrus zelf al aangeeft, soms ruw en onverstaanbaar is. Maar dat is akkoord en een beetje vaagheid hoort erbij: Vagabound.

Dj Retro Viktor mixt de hele avond aan elkaar met muziek die je weinig in andere cafés hoort en misschien daardoor wel extra leuk is: oude country en blues, maar net zo goed muziek uit Bollywood of opnieuw uitgebrachte Turkse volksmuziek uit de jaren zestig. Het is dan al druk in ’t Fust. Uitverkocht is het woord niet, want ’t Fustival is gratis. Maar wel: hoe later het wordt, hoe drukker in de kleine, ouderwetse, soms benauwde kroeg aan de haven. Net buiten de singel, net buiten het reguliere uitgaansgebied van Breda. 

Mister Moon, Robert den Hartigh, slaat zijn eerste akkoorden aan om tien voor elf, in zijn eentje met cowboyhoed, vestje en een gitaar. Zelfverzekerd begint hij en heeft het publiek vrijwel direct op zijn hand door ze ‘Yippikajee’ mee te laten zingen. Wat volgt is een mix van roots, folk, country en blues songs van lang geleden, aangevuld met eigen nummers. Halverwege wisselt Mister Moon van gitaar en heeft voor de gelegenheid ook een andere hoed meegenomen. Goeie gitarist, veel zelfvertrouwen en enthousiasme. Knap om zo ongeveer per nummer een ander stemgeluid te pakken. Samen met Mario Petrus van Vagabound vormt hij Campfire Collaboration, maar dat duo zien we vandaag niet in actie.

Mudicine is de slotact en geeft twee sessies tussen middernacht en twee uur ’s nachts met een korte pauze om kwart voor een. Wat deze band doet is heel bijzonder, je moet het eigenlijk gewoon live meemaken. Zes mannen aan een tafel: twee gitaren, een trompet, melodica, een drumbox en een zanger/dichter met een notitieboekje vol teksten en gedichten op schoot. Op tafel nog meer instrumenten en flessen Jupiler. Gitarist Tim speelde eerder op de avond nog mondharmonica bij Vagabound. Zanger Joeri noemt het eerste lied ‘Een soort van intro…’ waarna het orkest in gang schiet en samen begint te spelen. Als de geïmproviseerde compositie harmonieus op gang is gekomen zingt hij er rustig overheen met typisch Bredase stem “Waar we ooit vandaan kwamen, daar gaan we ook weer heen.”

Jammer dat een groot deel van het café het in het begin nog te druk heeft met er doorheen babbelen. De band vindt dit geen onoverkomelijk probleem en speelt rustig door, op weg naar het tweede nummer ‘Rennen Met Herten’, een vrolijk gedicht over… rennen met herten. Leuke toevoeging van de xylofoon die vaker terug blijft komen. Een van de hoogtepunten is het relaxte ‘The Pidgeon Song’ dat vanavond twee keer voorbij komt. De hele band zingt mee en de trompettist laat zijn instrument als een duif klinken. Ook de boodschap van Mudicine is duidelijk: leef in het nu en wees tevreden met de mooie dingen. Of zoals dichter Joeri zingt: “Gaat het zijn niet om het zijn?” en “De dingen waar het om gaat, die kosten niks”. Gedichten in het Nederlands, songs in het Engels, met ontspannen blues/folk muziek die voor je ogen wordt geschapen, Mudicine is bijna een jaar bij elkaar en één van Bredaas best bewaarde geheimen. Een band die improvisatie als uitgangspunt neemt en met een vriendencollectief unieke muziek maakt, met z’n allen rond een tafel. 

Gezien: ‘t Fustival: Vagabound, Mister Moon, Mudicine en dj Retro Viktor. Café ‘t Fust, vrijdag 19 juni 2009.