Het warme weer werkt niet mee in de bezoekersaantallen. De kopers van de vijfentachtig verkochte kaarten in de voorverkoop lijken niet eens allemaal binnen te zijn. Beide bands lijken er echter weinig last van te hebben en bedanken vooral het publiek wat wél binnen is.

Dishking
De net als de hoofdact uit Eindhoven afkomstige bluesband Dishking is geformeerd rond singer-songwriter Jason de Laat. In Mezz wordt hij vandaag begeleid door een drummer en een bassist. Dishking maakt blues. Nothing more, nothing less. De meer up-temponummers zijn leuk, het merendeel van de set is wat relaxter maar dreigt snel saai te worden. Jason de Laat heeft een mooie lage stem en de band is kwalitatief goed. Het voorkomen van de frontman is erg stoer, zijn optreden is af en toe wat saai, maar als geheel is Dishking een prima voorprogramma.

Stuurbaard Bakkebaard
De cd ‘L’amour’ is alweer een tijdje uit en de samenwerking met voormalig Urban Dane Squad DJ DNA is een welbekend feit. Stuurbaard Bakkebaard laat op ‘L’amour’ wederom horen dat muzikale conventies maar niets zijn. Al het nieuwe werk wordt gespeeld met hier en daar voorafgaand een creatieve medley. Het lijkt de Eindhovense heren niets te deren dat de zaal slecht gevuld is. Zolang het publiek dat er is ‘blij’ is (waar regelmatig naar geïnformeerd wordt), lijkt alles prima.

De creativiteit en artistieke vrijheid die Stuurbaard Bakkebaard zichzelf gunt vormen een fantastisch geheel. Een pan op de snare, en vergeet vooral de gekke bekken die drummer Marc Koppen trekt niet. De heren lijken zich ook onderling goed te vermaken, DJ DNA besluit bruusk een creatieve uitspatting te onderbreken door plots het intro van een L’amournummer aan te zetten. Frans en Engels worden lustig afgewisseld. Als toegift krijgt het publiek het Nederlandstalige ‘Lied Van De Meeuwen’. Als de dj zijn juiste lp-tje niet kan vinden, roept bassist Onno Kortland “Put your piemel on the record”: tekenend voor de onbezonnen sfeer. Stuurbaard Bakkebaard is live niet alleen leuk omdat het allemaal wat maf is maar vooral de geweldige kwaliteit van de band. De muzikanten zijn goed, de nummers zijn vernieuwend en tekstueel gedurfd (“I lost my underwear I don’t know where it is”, je moet er maar op komen) en het geheel is overdonderend.

Eindhoven lijkt de stad te zijn waar goede humor rijkelijk vloeit, ontstaat en wordt gecreëerd. Stuurbaard Bakkebaard beschikt over eenzelfde gave tot ‘grappig-zijn’ als stadsgenoten Theo Maassen en Hans Teeuwen (semi-stadsgenoot). De grand finale is wanneer frontman Timo van Veen en de bassist elkaar naar een hoogtepunt toe praten met veel gekreun en ”oh dit is gênant-interrupties”, de spectaculaire dans die volgt eindigt voor Onno zelfs in het publiek. Een betere afsluiter had Stuurbaard Bakkebaard niet neer kunnen zetten.

Gezien: Dishking en Stuurbaard Bakkebaard. Mezz, donderdag 2 juli 2009.