Benkhof grossiert in melancholie

Hijgend POBhert-sessie met Bredaase folkies

Tekst en foto’s: Martijn Stadhouders ,

In het kader van ‘t Hijgend POBhert staat Benkhof op het podium van café ‘t Hijgend Hert deze zwoele zomeravond. Tijdens de POBparade speelden ze al in De Vulling maar had 3VOOR12/Breda helaas onvoldoende mensen op de been om tekstueel over deze Bredaase folkies te kunnen berichten. Nu halen we die schade in.

Hijgend POBhert-sessie met Bredaase folkies

Benkhof brengt melancholieke muziek met invloeden die variëren van o.a. folk, country, pop en een enkele keer tot zelfs een smartlap-achtig melodielijntje. Enkele van de instrumenten waar ze zich van bedienen zijn: mandoline, accordeon, cello, viool en ja ja, een zingende zaag. Al deze instrumenten dragen nadrukkelijk bij aan een sfeer van een zekere somberheid. De poëtische teksten zijn Nederlandstalig, maar ook daar is de vrolijkheid ver te zoeken. Regenachtige zondagmiddagen, uitgebluste relaties tussen mensen die elkaar niets meer te zeggen hebben, een man die zijn laatste adem uit lijkt te gaan blazen liggend in de sneeuw (en dan loopt z‘n hond ook nog weg!). Het is slechts een kleine greep uit de onderwerpen die bezongen worden (Stichting Korrelatie is dagelijks bereikbaar van 09.00 tot 17.00 uur op telefoonnummer 0900-1450).

Maar even zonder gekheid, vanaf de eerste noot is de toon gezet met liedjes die meer met kleinkunst dan met popmuziek van doen hebben. De zingende zaag doet direct zijn intrede en met een dergelijk instrument creëer je direct die melancholieke sfeer die de hele set door blijft hangen. 

Eigenlijk is er maar één nummer waarmee die sfeer doorbroken wordt en dat blijkt dan ook dat ene vrolijke nummer te zijn dat Benkhof op het repertoire heeft staan. Dat de mensen de tekstschrijver Erik Winkelman aansporen toch meer vrolijke liedjes daar maar snel mee op mogen houden. Wat mij betreft vormt het nummer een zwakkere schakel in de set. De draad wordt weer snel opgepakt en later is een prachtige viool-solo één van de hoogtepunten van de avond.

Een café is misschien niet de beste setting voor een band als Benkhof, want je moet echt luisteren om de verhalen in je op te kunnen nemen. Het geroezemoes werkt enigszins storend, maar ja er zijn ook van die mensen die voor een biertje en een babbeltje naar het café gaan. Als tegen het eind de lichten nog verder gedimd worden en het publiek vriendelijk verzocht wordt toch iets rustiger te zijn, volgen de afsluiter en een toegift. Onder luid applaus verlaten de bandleden net voor middernacht het podium.

Gezien: ’t Hijgend POBhert met Benkhof. ’t Hijgend Hert, zaterdag 4 juli 2009.