Donderdag 18 september Ik werd wakker om 10 over half 5 van Remy zijn wekker en kon meteen niet meer slapen. Er bleef maar een stem door m’n hoofd stormen die zei: ‘Vandaag gaan jullie het doen! Vandaag gaan jullie naar de U S of fucking A!’ Toch ben ik even blijven liggen want de deze dag zou nog lang duren. De planning was als volgt: Om kwart voor 6 zou Bram voor de deur staan met zijn vader want die zou ons naar schiphol brengen. Vanuit daar zouden we naar Heathrow in London vliegen. 4 Uur na aankomst zou vanuit daar het vliegtuig naar Minneapolis vertrekken. Een vlucht van meer dan 7 uur! Er was verteld dat je aan boord je eigen schermpje zou hebben met films erop dus we waren benieuwd. In Minneapolis zouden we door customs moeten en we waren zeker dat we eruit gepikt zouden worden. Daarna nog 3 uur wachten voordat de vlucht van 3 uur naar San Fransisco zou vertrekken. Daar zou Bram zijn oom ons ophalen om ons naar zijn huis toe te brengen. 6 Uur bleek kwart voor 6. Had ik dus verkeerd onthouden, Dat was eigenlijk het enige wat verkeerd ging. Voor de rest ging de vlucht voorpoedig. We moesten erg veel wachten maar dat ging prima want er kwamen de nodige flauwe grappen voorbij. Het inchecken, boarden en vliegen ging prima. Het klopte van die eigen schermpjes en je kon dus je eigen film uitkiezen! Dat was dus een voorspoedige vlucht. Daarna was het minder. In Minneapilos werden we meteen uit de rij geplukt voor een korte ondervraging. Op zich stelde het niks voor maar toch raak je stiekem wel geïntimideerd door het pak en de attitude van die agenten. Toen we uiteindelijk na alle controles nog een balie door moesten en we dachten dat we klaar waren werd remy uit de rij geplukt omdat ze zijn bagage extra wilden controleren. Ik heb geen idee hoe lang het duurde want mijn tijdsbesef had ik Engeland gelaten maar uiteindelijk kwam remy dan ook door de laatste deuren. Toen leek Amerika ineens niet zo leuk meer!! Waren we al zo afgepeigerd van die vlucht, krijg je ook nog eens dat gezeik over je heen! Maar na een peuk en eten van de Burger King kwam de flauwe humor weer opgang en ging het weer. Nog 1 vlucht te gaan! We waren al 21 uur onderweg zonder slaap en dat kon je merken. En we moesten er nog minstens 7! De vlucht naar San Fransisco hebben alleen gezien aan de binnenkant van onze ogen. Om de jetlag te voorkomen hadden we ons voorgenomen niet te slapen zodat we het ritme van Amerika meteen te pakken zouden hebben maar dat was niet te doen. Er was ook niets te zien want het was al donker. Uiteindelijk aangekomen in San Fransisco stond Leo al op ons te wachten bij de bagageclaim. Na even te wachten en wakker te worden kwamen onze koffers langs op de lopende band en konden we naar het huis waar ons bed stond te wachten. Eenmaal in de auto hebben remy en ik het 5 minuten volgehouden en werden we pas weer wakker toen we bij het huis waren. Daar aangekomen was iedereen nog wakker. We hadden 28 uur gereisd en waren afgepeigerd maar een biertje gaat er altijd wel in natuurlijk! Uiteindelijk hebben we nog gezellig gebabbeld voordat we naar bed gingen en ook meteen besloten dat we nog wat nachtjes langer zouden blijven! ------------------------------------------------------------- Vrijdag 19 september Wat heb ik goddelijk geslapen zeg! Dat was echt nodig. Ik lag met Bram in een bed en Remy lag op een matras op de grond. Schijnbaar lagen we flink te snurken maar als je slaapt dan hoor je dat niet natuurlijk. Na een lang ochtend ritueel, waar zwemmen in het zwembad in de achtertuin ook bij hoorde, was besloten om naar San Fransisco te gaan. We moesten er toch zijn om de huurauto op te halen, dus hebben we er een toeristisch dagje aan vast geplakt. Na wat rond gereden te hebben zijn we ergens gaan lunchen voordat we naar de Golden Gate bridge zijn gegaan. Dat was vet om eens gezien te hebben. En we hebben er ook meteen een aandenken achter gelaten. Dit zul je wel zien op de video! We hebben er ook nog een muziek winkel geprobeerd maar dat was toch iets te duur. Toen was het zover: we gingen de huurauto ophalen!! We wisten niet wat we konden verwachten dus stonden we zelf flink te speculeren maar alles wat we verwachten viel in het niet met wat we uiteindelijk gekregen hebben!! We konden uiteindelijk kiezen uit een paar auto’s. Er stond een kia en een toyota en nog wat auto’s waarvan ik het merk niet meer weet. Uiteindelijk stond er 1 auto die we in eerste instantie links lieten liggen maar als je het doet doe je het goed natuurlijk. We zijn in Amerika en dus gaan we op z’n Amerikaans! De auto waar we daarom ook meer dan 2,5 week gaan rondcruisen is niets minder dan een Chrysler 300m!! Hoe pimping zijn wij!! De terugreis was heerlijk! Wat rijdt dat super!!! Het was wel even wennen om met een automaat te rijden maar nadat me was verteld om met 1 voet te rijden ging het prima. En rijden op de Amerikaanse highway is erg relaxed. Je mag via elke kant inhalen en de wegen zijn lekker breed. ’s Avonds zijn we met het nichtje van Bram langs geweest bij vrienden. Iedereen zat bij iemand in de garage. En ook al mogen ze niet, ze zaten heerlijk te blowen en te zuipen. Het was er erg gezellig maar we waren echt gaar van de Jetlag dus zijn niet zo lang gebleven. Ook omdat er thuis op ons een lekker warm bubbelbad wachtte!! Dat was ultiem genieten en ontspannen en daarna hebben we heerlijk geslapen! ------------------------------------------------------------- Zaterdag 20 september Vandaag was het de dag om eens wat organisatie in de vakantie te gooien. We hadden nog geen instrumenten en er waren nog wel wat dingen die we nodig hadden zoals een telefoon om shows te regelen (met een nederlands abonnement te bellen is echt te duur) en een Tomtom want wat betreft de weg vinden hebben we ons echt verkeken. Dus eerst langs de Wall Mart. We hadden gehoord over een straat met twee muziekwinkels die we moeten checken dus met de TomTom zijn we er naartoe gereden. Uiteindelijk bleken ze beide niet te hebben wat we zochten maar ze wisten wel een soort Feedback te liggen bij Santa Cruz. Met alleen een adres hebben we het gevonden via de TomTom. Die heeft zijn geld alweer dubbel en dwars terug betaald!! Er waren veel spullen daar en Remy is er geslaagd met een djembee met een camo print en bram met een semi-acoutische gitaar. Voor mij gaan we morgen terug naar één van de winkels in Livermore want op basgebied was er te weinig. Eigenlijk zouden we vandaag gaan maar toen we terug wilden gaan naar die winkel vanuit Santa Cruz was ik mijn portemonnee kwijt. Flink stressen natuurlijk want daar zat al mijn geld in en mijn rijbewijs maar natuurlijk ook de craditcard! Na de hele auto overhoop gehaald te hebben en al terug te zijn geweest in de muziekwinkel besloten we naar de Wall Mart te gaan om daar te zoeken want daar had ik hem het laatst gebruikt. Toen we eenmaal op de snelweg zaten ging Bram zijn telefoon. ‘I have your wallet’ vertelde Vienna. Een zucht van opluchting ging door de auto. Ik had hem in de muziekwinkel in Livermore laten liggen. Gelukkig wisten ze dat we Vienna kenden en zo heb ik hem weer terug gekregen. Vanavond gaan we koken voor Leo, Stasia en Vienna om ze te bedanken dat ze zo gastvrij zijn voor ons. Op de planning staat dat we morgen vertrekken maar zoals je al weet staat niks vast en hebben we geen idee wat we gaan doen.