NeWax Muziek: Optisch een allstarband met leden van Kaiser Chiefs en Metallica, muzikaal een gewaarmerkte kopie van Datarock en Foals. Hoe spreek je de naam eigenlijk uit? Nee-waks, Ně-weks, Nieuw-eks? Enfin, product van B-stage en opener van het Vijverpodium vandaag. Plus: Newax is de laatste kauwgombal uit de indierockautomaat; muzikaal is het vooral dansbaar en hoekig, maar steeds krijg ik de indruk dat het een overgespoelt cassettebandje van andere punkfunk is. Het pluspunt van de zanger is tevens een minpunt; enthousiast en amicaal, maar... Min: De man is hierdoor een rechtstreekse kloon van het icoon van de Kaiser Chiefs. Verder is het nummer over indianen zo rammelig dat het dansbare aspect, waar de band het toch van moet hebben, helemaal in elkaar zakt. De poging om 5/8e maten in te passen in instrumentale dansmuziek faalt redelijk opzichtig. Oordeel: 6,5, Slecht was het niet, vandaar de voldoende. [IK] ------------------------------------------------------------------------ Sean Walsh Band Muziek: Deelnemer aan het B-stage project, dus tevens present op Breda Barst. Trio, bestaande uit drummer, bassist en frontman-gitarist-zanger, dat bluesrock van dertig jaar geleden nieuw leven inblaast door het tempo en het bravoure te verhogen en te vergroten. Plus: De band is op de eerste plaats uniek in zijn hedendaagse verschijningsvorm van het genre. Waar herinneringen en referenties aan onder andere Creedance Clearwater Revival en Danko Jones boven komen, is de band toch anders. Het ‘anders’ is het snellere, gedrevenere en kortweg het jonge. Een ander pluspunt is het imago, waar bluesrock een oude en stoffige connotatie met zich meebrengt is bij Sean Walsh band dit nergens terug te vinden. Min: Hierbij dient toch teruggevallen te worden op de herkenbaarheid. Hoewel, zoals eerder beschreven, het geluid geen kopie is ván, brengt het toch steeds het idee naar boven dat ik naar de Creedance Junior Revival kijk en luister. Oordeel: 7 [IK] ------------------------------------------------------------------------ Tank86 Muziek: Tank86, Breda’s ideaalste schoonzonen; ongenadige stonerrock zonder zanger. Tool on speed, Karma to Burn gepitcht naar 120 procent. De officieuze redders van het genre stonerrock in Breda en wijd daarbuiten. Waarschijnlijk las de band een recente verslaggeving van 3VOOR12/Brabant waar de band verweten werd er nog niet klaar voor te zijn. Genadeloos is de enige juiste krachtterm voor het optreden van vanavond. Plus: De setting van het vijverpodium in de insluimerende duisternis is perfect voor de sfeer van dit Tank86. Ontketend, losgeslagen of grenzeloos, noem het hoe u wil. Het enige wat overeind blijft is de band zelf. Stijve nekken van het meeknikken of een dof gehoor horen er bij en zijn het waard. Tank86 was ooit Breda’s best bewaarde geheim, nu is het Breda’s exportproduct nummer één als het op destructie en doofheid aan komt. Pure klasse. Min: Alsjeblieft, schuif de volumeknop omhoog. Enige minpunten zijn de duur (een half uur is te kort) en het volume dat halverwege naar beneden werd bijgesteld. Alleen miereneukers hebben wat aan te merken op dit optreden. Soit, noem mij een miereneuker. Oordeel: 9 En dat is aan het geluidsniveau te wijten. [IK] ------------------------------------------------------------------------ Mark Foggo’s Skasters Muziek: Ska, what else? Deze oude rotten doen eigenlijk nogs steeds waar ze hun carrière ooit mee begonnen zijn. Ska maken zoals Ska hoort te zijn. Plus: Drie kwartier lang dikke party zullen we maar zeggen, want waar ska is; moet gedanst worden. Het publiek gaat los. De band kent zijn nummers door en door, de herkenbare ska wordt aangevuld met synchrome dansjes. De teksten zijn optimistisch, ook dikke meiden worden niet vergeten, en zijn echte meezingers. De Johnny Rotten-achtige verschijning van Mark Foggo geeft het optreden nog wat extra glans. Min: Het shirtje van Mark Foggo, het wel erg veel verhullende witte hemdje is niet bepaald een lust voor het oog. En tsja, als je niet van ska houdt, heb je hier niets te zoeken. Hoewel Mark Foggo’s Skasters nergens een ‘wild’ uitstapje durven te maken, blijft het geheel dansbaar. Het publiek lijkt ook niet te wachten op experimentele ska. Conclusie: 8, Een vrolijke afsluiter op het vijverpodium. Ska, niets meer en niets minder. [LR]