Ik kom te laat en wat verward binnen rennen in Mezz en hoor: “1 8 8 8!”. Huh? Da’s de tune van een reclamespotje... Angel in a box. De komende 20 minuten maken ze meer van dit soort jonge honden-uitstapjes (bv. heb je even voor mij van Frans Bauer in een punk-jasje). Jong, dát zijn de 2 mannen en 1 vrouw van Angel in a box. Ze staan merkbaar nog niet zo vaak op het podium. Al kan van de drumster zeker gezegd worden dat ze met een laaiend enthousiasme aan het “werk” is en dat dit zeker vruchten afwerpt. Zij is eigenlijk de enige op het podium die energie en kracht uitstraalt en waarvan de instrumentbeheersing opvalt. De mannen doen ook hun best en staan relaxed op het podium, maar hun houding is verre van opzwepend en hun zangkwaliteiten zijn niet erg bijzonder te noemen en soms zelfs tenen krommend. Ze hebben vanavond, eerlijk is eerlijk, het geluid ook niet echt mee zitten. Ik hoor bijna geen gitaar en bas . En hoe hard ze ook “zingen”, ze komen niet boven de drum uit. Dit levert af en toe grappige scénes op; je ziet ze tussen de nummers door druk tegen elkaar en het publiek praten, maar je verstaat er niks van. Het publiek laat zich echter niet kennen en zingt vol overgave met de nummers mee. Angel in a box heeft duidelijk fans meegenomen. Toch is het voor een punkband een beetje een braaf sfeertje. Iedereen klapt na de nummers netjes ter waardering, niemand beweegt meer dan het hoofd en als er een foto gemaakt wordt door een vader knikken de ouders goedkeurend naar elkaar. Maar goed, het publiek was tevreden. Opvoeding is een heel ander verhaal. Als zij het podium hebben betreden, staan er 2 van de 5 hanenkammen die in het Mezzcafé aanwezig zijn op het podium. Nou, deze gasten stuiteren voor ze begonnen zijn al bijna van het podium af, wát een enthousiasme; ze hebben de grootste lol. Het beukt er dan ook flink op los als ze eenmaal begonnen zijn. Op én voor het podium. Blijkbaar heeft Opvoeding een ander soort fans dan Angel in a box. De ouders hebben het café ondertussen verlaten. De zanger loopt rusteloos over het podium en springt af en toe met de gitarist het podium af. De drummer lijkt een sudoku puzzel op te lossen, zo onbewogen is hij aan het drummen. Maar wel met precizie en snelheid. Stuwende drums en beukende zang. Een paar nummers doen me toch denken aan de Gecko Brothers, ondanks dat dit punk is. Het maakt ook allemaal niet meer uit of ze goed articuleren of niet. Want wat zingen ze nu: Engels of Nederlands? De fans zingen mee, dus ze zullen wel ergens songteksten online hebben staan. Maar deze muziek lijkt niet geschreven om te worden verstaan: rock ’n roll! Er sneuvelt dan ook glas op het podium (waarna de geluidsman ineens veranderd in een poetsvrouw), er boert er 1 in de microfoon, er wordt een gitaar gestemd tijdens het optreden, de toegift wordt maar door de helft ingezet: wat een zooi. Dit snap je alleen als je zelf nog vol gierende hormonen zit of je nog weet hoe dat ook alweer was tien, twintig jaar geleden. Voor het publiek geldt het eerste. Kortom: een vermakelijk avondje rammelende punkrock. Angel in a Box en Opvoeding Gezien: Mezz café, dinsdag 8 januari 2007