Wat direct opvalt bij aanvang is het geluid. Waar het geluid bij de voorgaande bands wat oppervlakkig, kaal en ongedefinieerd was is dit nu veranderd in een breder en voller spectrum. Vooral de aanwezigheid van de bas laat niets te wensen over. Zanger Joris vervuld vandaag een bijna Tom Barman-achtige rol. Statisch, ogenschijnlijk ongeïnteresseerd maar toch boeiend. De inmiddels welbekende tracks “Big Tree” en “Marvellous” worden derhalve enthousiast ontvangen, het onomstotelijke bewijs voor de aangehaalde stelling in de zin daarvoor. De set mist een beetje een gebalanceerde opbouw, dit is tevens één van de weinige kritiekpunten die ik kon vinden. Aangezien de band haar oorsprong kent in Dongen evenals mijzelf als recensent en enig chauvinisme me niet vreemd is ligt dat uiteraard ook wat moeilijker. Het optreden is met 35 minuten niet erg lang, hoewel het zwaartepunt wel in het eerste deel lag. Hoewel het begin catchy is, op het einde zakt het toch een beetje in naar een geforceerd einde waarin het dansbare deels verdwenen is. Afgesloten wordt met het nieuwe nummer “Rejaculation”. Naast het opvallend goede geluid is een ander positief punt de overtuigingskracht van de band. Zonder allerlei randverschijnselen nodig te hebben brengt de band haar boodschap duidelijk over. Het licht gaat aan, de dj neemt het over. Vlug nog even naar de bar om wat bier, het mag gezegd worden: tegen eerlijke prijzen, te bestellen. Hierna zet ik de aftocht in, langs autowrakken. Had ik het al gehad over een merkwaardig podium? Gezien: The Exploding Shetland Ponies, 25 augustus 2007 in Electron, Breda.