Een paar minuten dromerige gitaar spel met minimale ritmebegeleiding zwellen uit tot een bombastisch outro. De vier mannen van Sweet Assembler stralen iets uit wat te omschrijven is als: nee, dit is geen toeval. Wij spelen altijd zo. Het is inderdaad goed te horen dat ze al een aantal jaren bij elkaar zijn. De ingewikkelde patronen van de drummer gaan er bij de rest in als zoete koek omdat alle bandleden elkaar blijkbaar weten te motiveren om efficiënt gebruik te maken van dynamiek in de verschillende partijen. Wordt er dan helemaal niets aan het toeval overgelaten? Toch wel. Als de zanger onder het motto: straks kan het niet meer: een sjekkie wil aansteken blijkt hij geen aansteker op zak te hebben. Sweet Assembler heeft een album in eigen beheer uitgebracht en daar zullen indiepop liefhebbers smakelijk van eten. Fryze opent hun set met het instrumentale Butterfly Effect. Zouden ze dit lied tot soundchecker hebben uitgeroepen? In tegenstelling tot hun voorgangers is dit een vermakelijke podiumact want de grijns van zanger Marvin van der Plas werkt behoorlijk aanstekelijk op de overige bandleden. De lol en het enthousiasme van dit jonge gezelschap is van hun gezichten af te lezen en dat is een goed teken voor de toekomst. Ook hier is de drummer de weer de persoon die band naar een hoger niveau trekt. Gitarist Richard de Vries heeft een fijne solo in de vingers en met een paar extra decibellen van de geluidsman klinkt dit echt professioneel. Er waren deze avond een aantal opmerkelijke overeenkomsten tussen de twee bands. De frontman van Fryze had een hoedje op. Zo ook de gitarist van Sweet Assembler. Beide bands zijn gezegend met een drummer van hoge kwaliteit. Geen enkel nummer op deze avond had een vrolijke of opgewekte sfeer en met ongeveer vijftien woorden hebben ze met het aanwezige publiek gecommuniceerd vandaar: een melodramatische avond. Gezien: Fryze en Sweet Assembler, Het Hijgend Hert, vrijdag 7 september 2007