Na de eerste luisterronde ben ik geneigd om er het stempeltje emo op te plakken, vooral omdat de zanglijnen een melancholisch gevoel opwekken maar Fryze maakt hun grooves op een andere manier waardoor dit hokje deze muziek niet waardig is. Er zijn bijvoorbeeld raakvlakken met Porcupine Tree al gaat er bij mij ook een nostalgisch lampje branden met locale helden als Keswick en Global Exit. De toetsenist doet meer dan een laagje nepviolen uitsmeren over de achtergrond (wat op zich vrij gebruikelijk is in dit genre) zoals het piano intro van Melatonin die klinkt als een retorische vraag en op het juiste moment de hoofdmelodie versterkt waarmee een hele aparte sfeer wordt gecreëerd. Een strak ritme is bij iedere band noodzakelijk en de drummer van Fryze bewijst dit door het produceren van duidelijke en goed in verhouding gespeelde ritmes, al klinken de dubbele basdrum fills soms een beetje geforceerd. Samen met het inhakende (bas)gitaarspel kunnen we hier feitelijk spreken van een kloppend geheel. Het instrumentale Butterfly effect laat een hele andere kant van de band zien. Dit nummer kan makkelijk gebruikt worden als achtergrondmuziek voor een autorace game. Jagende gitaar rifs slingeren je van de ene in de andere chicane. Even op de handrem voor een haarspeld bocht en dan weer plankgas het volgende zandpad in. Eigenlijk zit je dan te wachten op een pakkende zangmelodie waardoor je zin krijgt om naar de locale kartbaan te fietsen maar die komt gewoon niet. Dan maar een bezoekje aan de myspace url die voorzien blijkt te zijn van leuke amateur videobeelden. Opvallend is dat de band hun nummers op het podium perfect weet te reproduceren en dat is punten scoren. De heren staan relaxed op het podium waarbij zanger Marvin van der Plas zijn zwaarmoedige teksten toch op een vrolijke manier weet te verpakken door al molenwiekend naar het publiek te grijnzen. Natuurlijk zijn drie nummers te weinig om een duidelijk beeld te krijgen van een band. Er zal ongetwijfeld een album gaan komen omdat deze EP niet klinkt alsof hij voor de lol is gemaakt en dat is niet alleen een compliment voor de geluidstechnicus want een stel amateurs krijg je zelfs in de Wisseloord Studio niet lekker in de mix. Iedere band heeft potentie om populair te worden maar Fryze heeft dit duidelijk meer dan gemiddeld.