Sofa Omschrijving: Sofa werd op het podium aangekondigd als een rustige indierock band, met enkele stevige uithalen. Tijdens het betreden van het podium was het duidelijk dat de band het niet eens was met de term rustig. Plus: Het is natuurlijk altijd moeilijk om de tweede dag van Breda Barst om één uur 's middags (maar het voelt als ochtend) te openen. Gevolg is dat Sofa voor een handje vol mensen aan hun set beginnen. Ondanks de geringe opkomst wordt bijna iedereen vriendelijk begroet. Zeker het begin van de set bestaat uit rustige nummers, die op dit tijdstip er als koek ingaan. Wat is er beter om lekker in het zonnetje, met een biertje in de hand in het park te zitten en te genieten van deze lekker in het gehoor liggende muziek. Maar miskijk je hierop niet, want ondanks dat de muziek goed in het gehoor ligt, hebben de nummers van Sofa genoeg scherpe randjes om de set spannend te houden. Vooral tegen het einde van de set, zorgt Sofa voor een "wake-up-call" met enkele stevige nummers. Min: Omdat Sofa slechts een half uur mogen spelen, kondigen ze bij het begin de set al aan dat ze weinig zullen praten en veel zullen spelen. Op zich is hier natuurlijk niets mis mee, maar de intieme sfeer die bij de opening wordt gecreëerd, gaat zo snel verloren en zo wordt Sofa alleen echt interessant voor de echte goede luisteraars. Eindoordeel: Dit is een lekkere opening van de tweede dag. Voor ieder wat wils; voor de goede luisteraar spannende elementen en voor iedereen die rustig wakker wilt worden mooie achtergrondmuziek in het park. Cijfer: 7- Gravy Omschrijving: Gelikte funkrock uit eigen regio. Wonnen de voorrondes en staan daarom deze middag op het vijverpodium. Plus: De nummers zitten sterk in elkaar, het rockt, het funkt en de leden beschikken allemaal over een grote dosis talent. Zanger Sonny Wilson heeft een dijk van een stem, a la Corey Glover van Living Colour. De ritmesectie staat als een huis en gitarist Gersom Raams funkt en speelt lekkere jazzy akkoorden. Min: Het is misschien allemaal net iets té gelikt. De gitaar mag wat meer scheuren en rocken, zodat het nog meer past bij de stem van de zanger en ook mag hij wat meer op de voorgrond, al kan dat ook komen door het geluid. Verder moet de band nog wat meer als eenheid naar voren treden, het zijn nu nog vooral individualisten. Eindoordeel: Prima optreden, deze band kan nog ver komen, en zeker muzikaal gezien staat alles als een huis. Cijfer: 7,5 Green Hornet Omschrijving: Een vuige combinatie van noise en rock 'n roll met een punk sausje, wat live gespeeld wordt door 2 zangers als zelfmoordterroristen en een bezeten orgel als bom. Plus: De geluidsexplosie van Green Hornet komt zeker aan en ja, Breda Barst is nu echt wakker! Green Hornet weet een muur van geluid te produceren en toch voor de nodige afwisseling te zorgen. Deze afwisseling komt vooral door de verassende bezetting van twee gitaren, 2 zangers en een orgel, dat maakt van Green Hornet de krent in de rock 'n roll pap. Min: Tja het is een beetje flauw om de organisatie van Breda Barst de schuld te geven, dat je merchandise in het busje ligt en dat je met dat busje het terrein niet op mocht. Qua muziek valt er weinig op af te dingen, hoewel sommige noise stukken wel wat langdradig zijn. Oordeel: Deze zelfmoordaanslag hebben we ternauwernood overleefd. Geweldig dat leven op het randje van het bestaan. Cijfer: 8 Moke Omschrijving Britpop uit eigen land. Deze band heeft een hit gescoord met 'Last Chance', dat door veel mensen herkent werd van TV. Hun album 'Shoreland' deed het goed afgelopen jaar. Plus Wat een energie! Lekker uptempo nummers en de geweldige stem van Felix Maginn (af en toe lijkend op Liam Gallagher in diens gloriedagen) tilt de band naar een hoger niveau. De arrangementen zitten prima in elkaar, de band heeft er duidelijk zin in. Een goede set! Min Het enige minpunt is dat er weinig variatie was qua tempowisselingen, het tempo was vrij vlak, net als het geluid af en toe. Maar de heren hadden dan ook enige vertraging... Eindoordeel Deze keuze van Mezz was de juiste! Cijfer 8 C-mon en Kypski Omschrijving: muziekcircus C-mon en Kypski, wat is het eigenlijk? Triphop-funk, Satan-tango of electrorock & roll? Dit keer zonder Pete Philly, Amsterdam Klezmerband of Neerlands beste saxofonist Benjamin Herman maar mét volle overtuiging. Plus: Vanaf minuut één is de bedoeling van de band duidelijk; niemand zal stil blijven staan vandaag. Een bombastische veelheid van stijlen wordt samengesmolten tot iets unieks en dansbaars tegelijk. De band trapt af met "Make my day" en maakt het ontbreken van Pete Philly alles behalve een gemis. Later volgen hoekige grooves, catchy bas/drum-intermezzi en een scratch-solo. Min: Wat nou min? Enige minpunt is de geringe speeltijd. Eindoordeel: C-mon en Kypski zijn de bazen van Breda Barst. Wat wil je beginnen tegen een band die in alles spelplezier in combinatie met professionaliteit uitstraalt. De band begon een kwartier te laat, wat het publiek enkel en alleen maar hongeriger maakte. Laat hier geen misverstand over bestaan, potentiële internationale top-act. Cijfer: 9 Amor Omschrijving: Jon komt naar eigen zeggen uit een bluesstad bij uitstek in Groot-Brittannië. Voormalig gitarist bij de legendarische bluesband 'the Hoax' waarmee hij onder andere met The Rolling Stones getourd heeft. Heden ten dage is Jon voorman van zijn eigen band die ook zijn naam draagt; Amor. De band bestaat verder uit een drummer, bassist en rhytm gitarist. Plus: De band heeft een erg diep, breed en vol geluid. De gitaren klinken meer blues dan Gary Moore ooit gewild had en de interactie met het publiek is prima. Frontman Jon maakt veel contact, is zichtbaar geïnteresseerd in de reactie van zijn publiek en besluit ten slotte dat hij in Nederland wil komen wonen om hier elke avond te spelen, aangezien hij -uiteraard- van Breda, Nederland en dergelijke houdt. Min: Spelen oké, maar liever niet elke avond dan... Begrijp me niet verkeerd, maar het wordt allemaal wat eentonig op het einde. Als de rhytm gitarist het zoveelste bluescliché voor de dag tovert is de nieuwigheid en de sfeer er een klein beetje af. Jon zelf speelt onbevangen, geconcentreerd en soleert als een bluesgrootheid. Wat was het minpunt dan hoor ik U zeggen... het is niet erg interessant voor een groot publiek, opvallend was het grote leeftijdsverschil in het publiek vergeleken met C-mon & Kypski een halfuurtje eerder. Oordeel: Jon Amor en liveband spelen bluesrock, niet meer en niet minder. Hier en daar is er plaats voor een lange uitgesponnen solo. Leuk voor de liefhebber, wat minder voor de toevallige passant. Cijfers: Met een 7 mag Jon erg blij zijn...