Het leek zo’n goed idee; “ga jij eens een verslagje schrijven over het zondagmiddagfeestje ‘Join the Mu5ic for Free!’ in Mezz”. Nu zondagmiddag ietsje over één uur, met de beats van T. Raumschmiere nog in mijn hoofd nadreunend, lijkt een blootvoetse tocht naar Lourdes beter haalbaar dan dit “goede” idee. Maar goed aspirientje erin, hopen dat die binnen blijft, even douchen en gaan! Op naar het grootse feest , waar ongeveer 10 bandjes mijn kater mogen wegspoelen. 15:30 Een ouwe wijven wijsheid is dat je, om van je kater af te komen, weer moet beginnen met drinken waar je de vorige nacht mee gestopt bent. Gevolg is dat ik om half vier aan de bar mijn eerste biertje bestel. Op de achtergrond probeert Rosemary’s Sons de kater in slaap te sussen. Op een of andere geniale manier heb ik mezelf in de zaal precies achter een grote zwarte box weten te nestelen, zodat ik alleen het rustgevend zwart van deze box ziet. De combinatie van de muziek, een biertje en de meditatieve werking van het zwart is dit wel de ideale plaats om van de kater af te komen, zo blijf ik nog een kwartiertje vegeteren. Rosemary’s Sons maken er trouwens een fijn familiefeestje van. Voor aanvang stonden er al drie vrouwen van middelbare leeftijd voor het podium vol ongeduld te wachten en de zaal is vergeven van de kinderen. Dit alles is overigens niet zo’n goede combinatie met mijn fysieke toestand. 15:50 Snel weg hier. In het veel te lichte en erg vol café beukt Tank 86 de laatste flarden van mijn kater de spoelbak in. Het is een vol programma dus na een kwartiertje Tank snel door naar de oefenruimte. Hier wacht Bob Fosko op ons om spannende rock ’n roll verhalen te vertellen uit zijn rijk verleden met onder andere De Ragende Mannen. Aangezien we maar met ons tweeën bij Bob zitten en er bij Hans Vandenburg ook maar drie man zitten, kruipen we met ons allen in één oefenhok en krijgen we van deze “grumpy old men” een masterclass het Nederlandse muziekklimaat afkraken. En er is eigenlijk niets zo leuk dan in een donker hok achter gesloten deuren roddelen over Giel Beelen, mooie mond op mond beademing verhalen over Herman Brood aan te horen en Dexter Holland (zanger van The Offspring) te beschuldigen van het jatten van de grootste hit van Grupo Sportivo. 17:00 Terug in de zaal aangekomen staat Flowmotion een spetterende reünie show weg te geven, eeuwig zonde dat dit maar eenmalig is. 17:15 Gepropt in een hoekje, sta ik half achter de bar met twee mooie vrouwen aan mijn zijde te rocken op Delychees. De dag wordt steeds mooier en mijn gemoedstoestand steeds hyperactiever. 18:00 Vol spanning wacht ik in de zaal op het optreden van The Exploding Shetland Ponies. Maar de band die opkomt zijn niet The Exploding Shetland Ponies, hmmm dit is Greendive. Wacht even, die zouden toch over drie kwartier in het café spelen en waar spelen The Exploding Shetland Ponies nu. Buiten de zaal wordt het duidelijk waar ze zijn, ze staan boos te wezen in de foyer. Ze kregen vijf minuten voor hun opbouw te horen dat ze niet in de zaal stonden, maar verplaatst waren naar het cafe. Dat is natuurlijk kut, maar geeft mij wel mooi de gelegenheid om even een hapje te gaan eten, want het weinige eten en het bier begint zijn tol te eisen. 19:30 Na een snelle hap vlug terug het café in om dan nu The Exploding Shetland Ponies nu wel te zien. De heren zijn nog duidelijk boos en uiten dat op de enige juiste manier, door gewoon keihard de ruiten uit de sponningen te spelen. En na het optreden is iedereen het er wel over eens, het is eigenlijk veel gezelliger om in het café te spelen dan in de zaal. 20:00 De geur van zweet, snoeiharde gitaren en BIER, juist The Gecko Brothers zijn begonnen. Hakken in het zand, kin omhoog en rocken is het motto. Halverwege de set vraag Mo Gecko nog “of tie hard genoeg staat”, ja tuurlijk geef mij nog een biertje! Als de stofwolken van het slagveld zijn opgetrokken blijkt dat een iets te enthousiaste feestvierder zijn been heeft gebroken. 21:00 Door het geschuif met bandjes is er een beetje een vreemd gat ontstaan tussen The Gecko Brothers en Wicky, gevolg is dat de zaal al aardig leeg is gelopen als Wicky het podium betreed. Wel een beetje jammer want Wicky is wel een erg goede afsluiter van deze dag. Zelf ben ik door de hoeveelheid alcohol in mijn bloed ook redelijk snel afgeleid van het optreden en gaan de discussies vooral over hoeveel drank je kan halen met een consumptiebon en hoe we de maandagochtend gaan overleven. 22:15 Wankelend boven de pisbak kom ik er achter dat de munten op zijn, dit moet een teken zijn; het is thuis om naar tijd te gaan. Gewapend met een Mezz goodie bag baan ik me een weg naar mijn bed. 04:15 Badend in het zweet schrik ik wakker. Luidkeels schreeuw ik nog “we’re one loud fucking family!!!”