Omdat er een korte reis naar Bratislava op het programma stond en ons verteld was dat er geen uitchecktijd was, hebben we ons gisteravond niet ingehouden. Toen we toch om 11u uit het hotel getrapt werden waren we dus niet op ons best. De reddende engel in deze was Niek, die niet meer mee was gegaan de stad in, dus hij ging rijden. De tocht naar Bratislava bleek inderdaad een peulenschil in vergelijking met eerdere dagen. Bij intocht in Bratislava bleek al snel dat onze eerder opgedane indruk (dag 7 reden we al langs deze stad) de juiste was. Een erg leuke stad! Hier hadden we even de tijd om de tourist uit te hangen. We hadden de bus op een bewaakte parkeerplaats gezet en zijn vol goede moed de stad in gelopen. Na een stukje vlees dat men schnitzel durfde te noemen liepen we verder. Een stukje verderop ging onze aandacht uit naar een compleet orkest bediend door 1 persoon. Mondharmonica, snare, kick, casio-keyboardje, gitaar... Doe dat maar eens na! We keren terug naar de bus en zien dat we onze lichten hebben laten branden. Gelukkig hebben we een ijzersterke bus waar ook de accu het nog van doet; hij start in 1 keer. Via downtown Bratislava begeven we ons naar de zaal. Eenmaal daar vinden we een flink podium in een zaal waar zo’n 500 man in past. Wat een supergave locatie; we hebben er weer zin in! Het eten is wederom erg goed. Mixed grill met groente en brood. Na het eten mogen we niet meer naar de backstage; we worden tegengehouden door een brede chagerijnige Slowaak. We krijgen allemaal een onzichtbare, jawel een onzichtbare stempel! Als we de brede Slowaak op dit heugelijke feit wijzen worden we wederom bij onze kladden gegrepen en naar een vaag apparaatje gebonjourd. De stempels zijn van dusdanige radioactieve aard dat ze zichtbaar worden in blacklight. Er speelde eerst een skaband uit Bratislava. Ze hadden ons gevraagd om hun nieuwe cd te dopen. Het kwam erop neer dat Arjen en Charles het podium op werden geroepen, en onder luid gejuich een glas bier over hun cd moesten leeggieten. Het publiek wordt lekker losgespeeld door deze band. Na een aantal blikjes red bull waren alle Palookas weer op de been. Flink op elkaar ingespeeld door de afgelopen shows liep alles op rolletjes. Het uitzinnige publiek kon er geen genoeg van krijgen en na een toegift van 4 nummers konden we het niet laten de welbekende buiging te doen. Dit was duidelijk het vetste optreden tot nu toe, en dus een geweldige afsluiter van onze tour. Het Palookavirus heeft Bratislava bereikt! Na de show snellen we naar de bar. Daar staat natuurlijk het voltallige publiek met dezelfde uitdrogingsverschijnselen als ons te wachten op hun biertje. Leg de nadruk maar op wachten. Er staan twee figuren achter de bar die in zo’n ongelofelijk langzaam tempo werken! Als je ze probeerde aan te sporen een beetje tempo te maken (in dit geval gerechtvaardigd, geloof me maar...) dan staken ze hun tong uit en gingen verder met het praten met bekenden of het perfect symetrisch rechtleggen van de vaatdoekjes. Er was hierdoor wel tijd om handtekeningen te zetten op verkochte cd’s, posters en t-shirts. We krijgen erg veel enthousiaste reacties en er worden een aantal nieuwe optredens aangeboden, voor de volgende keer dat we in Slowakije zijn! Zonder dat we hiervan op de hoogte waren had de organisatie een hotel voor ons geregeld. We waren hier erg blij mee! Maar wat een hotel! De stank van Slowaakse zweetvoeten dringt de neuzen binnen.. Dit hotel bevat alles dat we ons voorstelden van een oostblokafwerkplek, inclusief dubieuze Slowaken slechts gehuld in smoezelige onderbroeken! Welterusten!