We worden wakker in het kattenhuis van de eigenaar van de club Inspiral. Vandaag rijden we van Plzen naar Wiener Neustadt in Oostenrijk. Dat betekent 200 kilometer snelweg en 200 kilometer provinciaalse weg. We wurmen ons door harde windstoten heen, zigzaggend door hordes vrachtwagens en tegenliggers. Inmiddels kunnen we allemaal pokeren als de beste. Achterin de bus is het altijd een kaartfestijn. Door de wallen die we onder onze ogen hebben is een pokerface geen probleem meer. Nadat we aankwamen bij het Festival van Triebwerk was al snel duidelijk dat de donkere wolken ervoor zouden kunnen zorgen dat het openluchtfestival in het water viel. Gelukkig had de organisatie geregeld dat alle bands in de zaal konden spelen. Op naar het eten! Eindelijk! We krijgen weer auflauf. Een Duitse specialiteit: trek alle restjes die je nog hebt uit de kast. Kook het, stop het in een schaal en gooi er kaas overheen. Stop het twintig minuten op de hoogst mogelijke stand in de oven. Laat er een goede zwarte taaie korst op ontstaan et voila: Auflauf! De zaal is goed gevuld. We geven een vette show weg waarbij het publiek duidelijk lol heeft. Twee bijzonder aantrekkelijke dames vallen op. Op dat moment weten we nog niet dat ze Bietsie en Boetsie heten. Na het optreden leiden de dames ons naar het hostel. Een fel verlicht kasteel lacht ons vriendelijk toe. We komen binnen en het eerste wat we doen is uit reflex naar de lichtknop grijpen. Een harde knal volgt en ineens is het donker. Ondanks onze nachtblinheid zien we een papiertje dat boven de knop hangt; “Do not touch”. De stoppen zijn gesprongen dankzij de defecte lichtknop en het is pikdonker in het hostel. Als we de tassen hebben gedropt brengen de vrouwen ons naar de plek waar het allemaal te doen is. Het uitgaanscentrum van Wiener Neustadt. We belanden in een gezellig punkhol waar de lokale skapunk band er een gezellig feestje van maakt. We pappen aan met de lokale bevolking, en doen een kroegentocht. Na het nuttigen van enkele halve liters, vindt Jelle het nodig om vanuit stilstand de stoeptegels een ferme kopstoot te geven. De stoep vertrok geen spier. Jelle daarentegen is redelijk door elkaar gehusseld wat resulteert in een “hoogstaand” filosofisch gesprek met een uitsmijter die vreemd genoeg niet van plan was om Jelle binnen te laten. De avond eindigt bij de plaatselijke shoarmaboer.