Voor iedereen begon de dag met een lichte tot zeer zware kater, behalve voor Niek natuurlijk, onze alcoholvrije held. Pokerend reden we naar de Oostenrijkse grens totdat Jelle plotseling wel een hele rare zure antiperistaltische “blind” ging plaatsen. Gelukkig had hij het nog net in een lekkend zakje gemikt. Jelle was dus wagenziek en dit heeft uiteraard niets te maken met de vele liters Tsjechisch bier en shotjes vodka die de voorgaande avond de keel in gingen. We moesten snel stoppen want er begonnen zich zure geuren door de bus te verspreiden. Langs de weg werd het ophoesten van de pizza van gister vrolijk voortgezet. Op de plek waar wij onze pitstop hielden, stond een vrouw, zwaar opgemaakt en in een iets te kort rokje. Wij waren er allen van overtuigd dat ze een lift wilde. Ze kwam blij aanlopen toen we stopten en de deur openden. De dame in kwestie schrok van Jelle die kotsend en al de bus uit stormde. De rest stapte ook maar uit om te vragen wat de geshockeerde vrouw wilde. Het was haar niet om een lift te doen, ze wilde sex en dacht uit een bus vol Hollandse jonge honden wel een flinke duit te kunnen slaan. Vrouwen willen ook echt altijd maar één ding, zo vervelend is dat.. We rijden over Linz richting Wenen. Alles gaat volgens plan tot we in Wenen komen en twee uur moeten zoeken (waarom is ook alles eenrichtingsverkeer in die stad?) Na een hoop gezoek en geklooi komen we bij Tuwi. De societeit van de agrarische universiteit, die al 99 (!!) jaar bestaat en gerund wordt door studenten, vrijwilligers en geinteresseerden. De hele toko is overduidelijk links georiënteerd, want zoveel anarchie tekens en ‘SMASH CAPITALISM’ afbeeldingen zie je niet vaak bij elkaar. Marco (de promoter) maakt chili. Na een relaxte soundcheck begint om een uur of tien de eerste band, JMKanes. Ze maken discopunk en dat is Liquido (van die hit acht jaar terug) in de vijfde versnelling met scheurende gitaren. Megavet! Daarna spelen wij en ondanks dat er niet bijster veel publiek is (het is dinsdag!) kunnen we wel stellen dat vanaf het eerste nummer het volledige publiek (incluis barkeeper, waardoor niemand bier kon halen) uit zijn dak gaat voor het podium. Na een uur zit het er weer op en worden we meteen teruggevraagd. Het is nu 1 uur en de gaarheid slaat overduidelijk toe bij het gros van de band, daarom tetrissen we de bus vol en rijden we naar Marco zijn studentenflat waar we allemaal een matras/bank/bed toebedeeld krijgen. Binnen een half uur is iedereen in dromenland. Ennuh; Maria, GEFELICITEERD!!!