Slapen in de bus is vet - als je aan slapen toekomt athans. De hele band plus tourmanager heeft last van de alom bekende nachtelijke krampjes. We zitten zo op elkaar gepakt. Daar kunnen ze in Talpa's Gouden Kooi een puntje aan zuigen. In tegenstelling tot die Gouden Kooi hebben wij geen gezeik met elkaar. Na 7 uur gereden te hebben komen we aan bij de Duits-Poolse grensovergang. Daar staat een lading chagerijnige Douanebeambten klaar om ons grondig te controleren. Ze kijken ons aan. Ze kijken in het paspoort, fronzen hun wenkbrauwen en kijken nog eens nors. We hebben op wat verdwaalde kruimels wiet (van de vorige huurder van de bus natuurlijk) niets te verbergen en toch bekruipt ons een ongemakkelijk gevoel. Het idee dat we voor een controle heel de bus uit kunnen laden zint ons niet. Zeker niet om 7 uur 's ochtends na een rit van 7 uur. Zeven was toch een geluksgetal?? Na wat probleemloos oponthoud rijden we Polen binnen. Wat meteen opvalt is het grote aantal vooroorlogse huizen. Houden Polen van verbouwingen of staat dit er al sinds 1930? Een handjevol plaatselijke zatlappen waggelen midden over de straat. Het voordeel van geen TomTom hebben is dat je in contact komt met deze plaatselijke bevolking! Piensk ligt net over de grens. We komen snel aan in dit stadje en zien meteen een aantal posters hangen van de club. Op straat ziet alles eruit alsof we met z'n allen 100 jaar terug de tijd in zijn gegaan. Wij worden door alle voorbijgangers met ongeveer dezelfde verbaasdheid aangekeken. Als we aan iemand op straat vragen waar de QlturKombinat Club is, wijst de beste man een deur aan van een zeer gaar gebouw dat in de steigers staat. Juist!! Na enige tijd komt de promoter van de show ons opzoeken en via de achteringang van het gebouw kunnen we de kelder in, waar het allemaal gaat gebeuren. Er is een superklein zaaltje (5x5m), een wc (1x1m) en een cafe waar maar liefst 4 barkrukken in passen. We besluiten dat we even moeten bijslapen van de nachtelijke rit en bijkomen van de bizarre Polen-ervaringen tot nu toe. We parkeren de bus op een weiland en gaan heerlijk tussen de koeien in de openlucht een gat in de dag maffen. De hooikoorts begint toe te slaan. Lang leve de lente! Als avondeten krijgen we Russische meuk opgediend. Pastabrokken met aardappelprut erin. Het smaakte heerlijk. Het optreden in de zaal doet stof opwaaien. De zaal biedt genoeg ruimte voor de 20 aanwezigen. Ze vinden onze muziek leuk en dansen zoals Polen horen te dansen. De vodka vloeit rijkelijk en na onze set willen ze dat we nog een half uur spelen. Waarom niet eigenlijk!? Na de show vraagt de promoter of we een keer op zijn 2daagse buitenfestival willen spelen. Tuurlijk, als we een keer in de buurt zijn! Nadat de laatste zatte Pool de backstage uit is gewerkt, houden we een backstage Palooka-feestje waarvan we jullie van details besparen. Daarna zetten we hem op een slapen.