Vanochtend werden we wakker op de beat van een akelig housenummer. Op zich niks tegen housemuziek, maar om tien uur in de ochtend met een drankhoofd zijn er fijner dingen te verzinnen. Die fijner dingen kwamen even later. De gastvrije familiemoeder had een heerlijk fruhstuck gemaakt. Op verzoek van opa nog even met z'n allen - inclusief Poetsie de familievlooienbaal - op de foto. In de bus richting Oberhausen. Volgens de routeplanner 2,5 uur, maar een of andere onverlaat heeft bedacht op deze mooie zaterdag middag de lijnen op de snelweg opnieuw aan te brengen. STAU!!! We kijken allemaal erg uit naar vanavond. Big D And The Kids Table als headliner trekt flink wat publiek. Daarnaast worden we herenigd met onze benjamin, Niek (trombonist). Hij brengt toch altijd een positive vibe met zich mee, voortkomend uit een puberige onvermoeidheid en spraakwaterval! Niek moet later aansluiten vanwege onoverkomelijke andere activiteiten. Vanaf vanavond zijn we weer compleet!!! Het resultaat van onze Duitse avon(d/t)uren tot nu toe, is dat Jelle zich steeds vrijer voelt om zich in de prachtige Duitse taal uit te drukken. Dit levert regelmatig hilarische momenten op. De rijkunsten van Charles wekken andere emoties op. De samensmelting van de bandbus en vangrail eerder dit jaar staat nog steeds op het netvlies geprint. Zwabberend over de Deutsche Autobahn naderen we Oberhausen. We komen aan. De promotor is erg gastvrij. De zaal is gigantisch. De mannen van Big D And The Kids Table zijn superrelaxed. Het eten is heerlijk. De soundcheck gaat goed en het geluid is uitstekend. Niets kan deze avond verpesten. Enig heikel punt is een angstaanjagende voorverkoop van vier (!) kaarten. De reden daarvoor is dat de legendarische hardcoreband No Means No een kilometer verderop spelen. Drie acts staan gepland waarvan wij de tweede zijn. Bij de eerste band komt het publiek moeizaam op gang. Inmiddels staat de zaal halfvol. Na dit optreden was het onze zware taak om het stugge publiek los te spelen. Misson accomplished! Vooral op de snellere, punky, nummers gaat het publiek helemaal los. Na ons laatste nummer werd er “ZUGABE ZUGABE” geschreeuwd. Als toegift spelen we het nummer Baby. Dat nummer had eigenlijk door Giel Beelen opgepikt moeten worden. Helaas voor Nederland, want het dak ging eraf! Duitsers zijn leip. Na een puike show mogen Big D And The Kids Table het karwei afmaken. Hun Amerikaanse skapunk slaat ook aan en het feestje is dan ook compleet. Na afloop wordt er met de andere bands en promoters nog wat cdtjes en vriendelijkheden uitgewisseld en gaat ieder zijn eigen weg. In ons geval is dat een nachtelijke rit van dik acht uur naar het dorpje Piensk in Polen, net over de Duitse grens.