Dagboek: The Palookas - East Europe Tour dag 1

"Vanaf vandaag gaan The Palookas het proberen in Oost Europa. Nederland is klein. The Palookas zijn groot. Athans, dat vinden wij."

The Palookas gaan het na vijf jaar terreur in Nederland proberen in het oosten van Europa. De nieuwe CD van The Palookas is klaar en draagt de tiitel “Better live than never”. Voordat de CD op 2, 9 en 10 juni in Nederland wordt gepresenteerd gaan de zeven mannen hun schijfje eerst in het buitenland presenteren. Lees hier het verslag van de eerste dag.

"Vanaf vandaag gaan The Palookas het proberen in Oost Europa. Nederland is klein. The Palookas zijn groot. Athans, dat vinden wij."

We hebben op ons kop gekregen van Derek. “Slowakije ligt niet in Oost Europa!!” vertelde hij in ons gastenboek van de website. Toen we vandaag in de bus zaten op weg naar het eerste optreden begonnen we ons te beseffen waar we aan zijn begonnen. Op de A10 bij Amsterdam ontstond voor ons een auto-ongelukt waardoor we vol op de rem moesten, zo ook degene achter ons. Dit kan niet lang goed blijven gaan. Een harde klap deed onze hoofdjes draaien drie auto’s achter ons klapten ook op elkaar. Wij bleven als enige ongedeerd tussen de twee botsingen. Fijn. Vanaf toen is de rit gelukkig redelijk voorspoedig en sensatieloos verlopen. Het inladen in Halsteren vergde nog wel redelijk wat ruimtelijk inzicht, maar met 7 betrokken mannen is dat natuurlijk geen probleem. Onderweg, in de buurt van Keulen, kwamen we tot de conclusie dat Derek gelijk heeft. Mede dankzij onze enige vriend deze tour – de 250 pagina’s tellende wegengids genaamd CENTRAAL EUROPA – maar daarover later meer. Slowakije ligt in Centraal Europa, maar East Europe Tour klinkt gewoonweg vetter dan “Central Europe Tour”. Bovendien liggen alle landen waar we heen gaan oostelijk van Nederland. Dus in principe liegen we nou ook weer niet. Vanaf vandaag gaan The Palookas het proberen in Oost Europa. Nederland is klein. The Palookas zijn groot. Athans, dat vinden wij. Een band hoort alles wat ze doen op te kloppen om maar in de media te komen. Hard werken is dat. We gaan naar Duitsland, Polen, Tsjechie, Hongarije, Slowakije en Oostenrijk. Dit lijstje is overigens niet opgeklopt. Zojuist zijn we aangekomen in Freigericht. De eerste plaats waar de tour begint. Freigericht ligt nabij Frankfurt in Duitsland. Freigericht is een rustig –zeg maar troosteloos- gehucht waar niet veel gebeurt. Dat belooft dus veel goeds voor vanavond. We zijn uitgenodigd door de band Grannies Panties. De tent waar we spelen laat zich omschrijven als typisch Duitse Sportbar. De halve liters bier vloeien dus rijkelijk. Eenmaal uitgepakt, gestationeerd en opgebouwd kregen we een Duitse lekkernij: Chili con carne. Een voortreffelijke mix van saus op waterbasis, gehakt en bonen. Gelukkig zat er brood bij, om in de saus te dopen en de smaak wat af te wisselen . Het eten had onze maag nog niet bereikt of de Duitse naamvallen knetterden al uit onze aars. Het gevoel hield zo’n drieenhalf uur aan. Wat betekent dat het podium een grote geurenfantasie was tijdens het optreden. Het eten smaakte desondanks heerlijk na een lange dag in de auto en het optreden ging desondanks uitstekend! We overnachten bij Tim, de zanger van Grannies Panties. In een gigantisch huis woont hij met zijn ouders, grootouders, ooms en tantes. De hele nacht wordt doorgezopen op zijn zolderkamer. Marcel: “Ich wolte piepie-machen?” (Marcel zn beste duits.) Tim geeft Marcel een gieter: “Do here, and throw out the window.” (Tim zn beste engels.) Marcel pakt de gieter, vult 'm tot aan het randje en leegt 'm via het aflopende schuine dakje in de dakgoot. Trost alsof het zn eerste plasje op het potje is keert Marcel terug naar zn biertje. Al snel maakte het lurken aan het biertje plaats voor het harde snurken zoals alleen een groep Palookas dat kan. Morgen meer!