De intro-cd van John Cale voor het optreden zal menig bezoeker verbaasd hebben, aangezien er flink wat noise te horen was, maar paste geheel in de stijl van de avond: vol experimenteerdrift en onvoorspelbaarheden. Tegen kwart voor tien verschijnt John Cale met zijn band op het podium van een vrijwel uitverkochte Mezz. Met zijn tuinbroek en rood/zwart/wit geverfd haar, ziet hij er nog allerminst uit als een man van bijna 65. Een opvallende verschijning, alhoewel hij niet als een podiumbeest oogt met zijn houterige bewegingen. Dit stoort echter allerminst, want het past bij de muziek die hij ten gehore brengt, waarbij de openingsnummers meteen het meest aparte zijn wat het publiek te horen krijgt. Vreemde loopjes afgewisseld met vervormde zangstemmen, echte muzikantenmuziek. Maar als Mr. Cale zijn keyboard inwisselt voor een elektrische gitaar begint het echt te rocken. De band bestaat uit stuk voor stuk goede muzikanten, die weten wat ze doen. Ook al zijn ze vele jaren jonger dan Cale zelf, ze kennen het repertoire uitstekend. Ze krijgen ook de nodige ruimte voor improvisatie. De band staat wel redelijk ver naar achter gedrongen, terwijl Cale de hele voorkant van het podium bespeeld. Toch heb je wel het gevoel dat het een hechte band is, door het sublieme samenspel en het contact dat Cale met zijn band maakt. Enige nadeel ervan is dat het publiek vaak Cale’s achterkant ziet, al stoort dit nooit echt. Het is opvallend met hoeveel gemak Cale zelf verschillende instrumenten speelt. Niet alleen toetsen, samplers en verschillende gitaren speelt hij met gemak, ook de viool komt voorbij, iets dat goed wordt ontvangen door de vele bezoekers. Cale heeft een mooie stem om naar te luisteren, nog niet aan slijtage onderhevig geraakt. Dit zal mede komen doordat de zalen waarin hij speelt, speciaal rookvrij zijn die avond. Wat jammer is, is dat hij nogal onverstaanbaar zingt tijdens de ruigere nummers. Later in de set, als Cale de semi-akoestische gitaar erbij pakt, komt zijn stem beter tot zijn recht, en daarbij ook de rest van de band. Al met al een goed en afwisselend optreden, waarbij wel gezegd moet worden, dat de rustige nummers misschien wat meer verspreid hadden mogen worden over de set, in plaats van in een blok aan het eind van de set. Van de rapkunsten van Cale hebben we verder niets kunnen horen, al zal dit voor veel fans misschien juist een opluchting zijn.