De Amerikaanse alto-rockers van Buffalo Tom zijn terug van weggeweest en doen vanavond Mezz aan tijdens hun Europese tournee. Na het optreden op Crossing Border in Den Haag en concerten in Deventer en Nijmegen is Breda de vierde Nederlandse stad die het drietal in één week aandoet. De show is uitverkocht en voorprogramma Tiny Vipers speelt daarom ook voor een volle zaal. De Amerikaanse singersongwriter Jesy Fortino, aliasTiny Vipers, heeft het moeilijk om met haar zachte gitaarliedjes het rumoer in de zaal te overstemmen. Het publiek komt vanavond duidelijk voor Buffalo Tom en babbelt en belt gewoon door tijdens haar optreden. Na een kort, triestig oogcontact met haar bassist besluit ze het er na twintig minuten maar bij te laten. Toegegeven: de zang was een beetje onverstaanbaar, maar deze act had een eerlijke kans verdiend. Daarna is het wachten op de hoofdact. Zanger/gitarist Bill Janovitz, zanger/bassist Chris Colbourn en drummer Tom Magginnis traden in 1986 voor het eerst op als Buffalo Tom in een sportcafé langs een Amerikaanse snelweg. Nu, 21 jaar later, spelen ze in Mezz voor een uitverkochte zaal. Niet gek. Zeker als je bedenkt dat ze onlangs, na negen jaar opnamestilte, weer een studioplaat afleverden: Three Easy Pieces. Het is nauwelijks te merken dat de heren, alledrie begin veertig, het de laatste jaren wat rustiger aan hebben gedaan wanneer ze aan het spelen zijn. Vooral Janovitz leeft zich uit op de gitaar en na een paar nummers gutst het zweet al over zijn gezicht. Fraai om te zien hoe hij opgaat in de muziek. Met behulp van zijn pedalendoos speelt hij letterlijk met het geluid van zijn gitaar. Hij wisselt de doorlopend herhaalde klanken moeiteloos en razendsnel af met spannendere geluiden en galmende echoes. Herhaling is een krachtig gereedschap in de powerrock van Buffalo Tom, maar juist deze afwisseling zorgt voor een geweldig ritme en voegt echt iets toe aan het formidabele optreden. Colbourn gedraagt zich in het begin nog als het rustige type, de archetypische bassist. Maar al gauw merken we dat ook hij kan zingen en zich uit durft te leven. Zij het dan wel met kleine danspasjes, maar toch. De samenzang tussen Janovitz en Colbourn is erg sterk. De universiteitsvrienden van weleer treden in bijna perfect samenspel op voor een vast schare fans van al wat oudere popliefhebbers. Alle nummers worden moeiteloos herkend en stilletjes meegezongen. Van klassiekers als Birdbrain, Taillights Fade en Tangerine tot nieuw werk als You’ll Never Catch Him, Three Easy Pieces en Bottom Of The Rain. Het nummer waarin ze zich afvragen waar al die gouden jaren toch heen zijn gegaan. Het is vast ironisch bedoeld. Na vanavond kan Buffalo Tom, net als de fans, haast niet anders dan concluderen dat er nog vele gouden jaren in het verschiet liggen. Een band die pakkende, goede nummers creëert en live écht overtuigt, zal altijd gehoor vinden. Buffalo Tom, Tiny Vipers. Gezien: Mezz vrijdag 30 november 2007