Chicago Social Club domein voor eerste all-nighter Ici Sans Merci

"Toen ik er op Welcome To The Future achter kwam dat ik mijn nieuwe platen was vergeten, redde de brandweer mijn set"

Jouko Peters ,

Ici Sans Merci draait vrijdag 17 januari de eerste all-nighter uit zijn nog relatief prille dj-carrière. In de Chicago Social Club host hij zes uur lang de grote zaal en krijgt hij de kans om een flink deel van zijn platenkast ten gehore te brengen. Wij vermoeden een mooie avond, zochten Ici op, aten Marokkaanse broodjes en spraken over zijn muzieksmaak, het geloof, gigs in Marokko en de brandweer die zijn set redde. Hij maakte ook nog een set voor ons - zit midden in het artikel - met allemaal platen die hij normaal gesproken niet in zijn dj-sets stopt.

Welke plaat heb je als laatste aan jouw kast toegevoegd?
Een plaat met drie remixes van nummers van Panoramabar resident Steffi. Ik vind haar echt een baas; een van de beste Nederlandse underground dj's met ook flink wat succes in het buitenland. Wat de plaat voor mij zo bijzonder maakt, is dat er drie totaal verschillende tracks op staan. De Staffan Lindberg remix van Yours is het nummer dat mij het meeste bewoog om 'm mee naar huis te nemen. De combinatie van melodie, beat en vocal is perfect. Ik krijg er meteen een warm gevoel van en dat is voor mij reden genoeg om een plaat te kopen.

Wat vind je de mooiste plaat uit jouw collectie?
Welcome To Wherever You Are van Falko Brocksieper. Ik weet niet goed wat het is, maar als ik die track draai, ga ik gloeien van binnen; kan ik niet meer anders dan bewegen. Ik droom weg bij dit nummer. De nummers op de andere kant van de plaat, First Ones en Never Mind, zijn ook niet mis.

Welk nummer heb je onlangs digitaal gekocht?
Mark Henning's Blackout is vies en duister, maar tegelijkertijd ontzettend groovy. Ik kwam het nummer tegen in een set van DJ Tennis en gebruikte Shazam om 'm te vinden. Soms kan ik de hele nacht wakker blijven om een bepaald nummer en dit is er zo een. Dan zie ik mezelf soms als een junkie die niet kan slapen totdat 'ie een shotje heeft gescoord.

Welk nummer, die je nooit draait in een club, zet je thuis graag op?
Dat vind ik een moeilijke vraag, want ik draai eigenlijk alles wat ik vet vind, maar als ik moet kiezen ga voor Bobby James van N.E.R.D.. Op de een of andere manier raakt die me plaat me heel diep en word ik er vaak zelfs verdrietig van. Bij het afspelen zojuist kreeg ik opnieuw een brok in mijn keel. Het nummer gaat over een tiener die verslaafd raakte aan drugs, omdat hij dacht dat het de uitweg was voor alles. Muziek hoor je niet alleen naar te luisteren, maar ook te voelen. Dit is er een perfect voorbeeld van.

Koop je veel vinyl?
Eigenlijk ben ik pas kort geleden begonnen met verzamelen. Ik heb ooit wel leren draaien met vinyl, op de originele manier leren beatmatchen, maar daarna ging ik over op cd's en USB. Twee jaar geleden wilde ik gewoon écht weer iets met vinyl doen. Een buurjongen van me gaf een feestje in de Bitterzoet en de hele toko hing vol met platen. Na zijn feestje gaf hij me drie kratten met vinyl mee naar huis en ik hoopte dat er house tussen zat. Uiteindelijk zat er weinig house tussen, maar wel heel veel andere toffe dingen. Inmiddels probeer ik al een tijdje zo'n vier á vijf platen in de week te kopen. Ik heb nog nooit iets online gekocht, omdat ik naar vinyl wil zoeken in winkels. Het gaat om het zoeken en vinden, dat vind ik het mooiste eraan. Verder vind ik een dj die met platen in de weer is er vaak interessanter uit zien dan iemand die in zijn of haar laptop is weggedoken.

Kom je uit een muzikaal gezin?
Nee, niet echt. Mijn zus kon goed zingen, maar mijn ouders deden niets muzikaals. Bij mij begon het allemaal met rapmuziek. Ik luisterde vroeger veel naar 2Pac. Zijn teksten vond ik tof, maar ik was als jong mannetje ook al heel erg met zijn beats bezig. Als ik vroeger naar de voetbal ging, maakte ik bijvoorbeeld altijd beats in mijn hoofd. Op dat moment dacht ik al: het zou tof zijn om daar later mijn beroep van te maken. Toch leek het me allemaal maar moeilijk. Als iedereen tijdens muziekles op school één keer mocht jammen op een muziekinstrument bakte ik er nooit veel van. Toen ik in aanraking kwam met elektronische muziek groeide mijn interesse in beats. Ik weet nog goed dat we met ons gezin verhuisden naar een huis om de hoek en ik daarin voor het eerst mijn eigen kamer kreeg. In de nacht luisterde ik vanaf toen heel vaak naar dj-sets op Radio 538; daar sliep ik mee. Ik kan me geen specifieke set meer herinneren, maar alles was nieuw voor me en dus vond ik het vet.

Weet je nog wanneer je voor het eerst voor publiek hebt gedraaid?
Ja, dat weet ik nog. Dat was tijdens de Amsterdam Fashion Week ooit. Mijn toenmalige vriendin was mode-ontwerpster en keihard aan de weg aan het timmeren. Ze won de Marie Claire prijs als groot talent en ik hielp haar veel. Op een gegeven moment kwam ik Jordi van der Heij (Lazy Sundays/Thuishaven, red.) tegen en via hem maakte ik kennis met illegale feestjes. Uiteindelijk heb ik twee jaar lang bijna alleen maar op illegale feesten gedraaid; een mooie tijd.

Is de sound die je nu hebt nog hetzelfde als waarmee je ooit begon?
Nee, maar muziek is net als mode; het blijft zich maar ontwikkelen. Dat is iets goeds. Ik ben vooral breder gaan draaien. Vernieuwing is nodig om niet in de stroming van een hype en de massa terecht te komen. Dj's die zich niet ontwikkelen kunnen na het doodbloeden van een hype ineens wegvallen. Dan heb je een jaartje leuk gedraaid en is er daarna niets meer van je over.

Vrijdag 17 december mag je de hele nacht draaien in de Chicago Social Club. Hoe kijk je daar tegenaan?
Het wordt mijn eerste all-nighter ooit en ik heb er enorm veel zin in. Vorig jaar begon ik in de Soos met mijn eigen clubavond Youth in Revolt. Toen er een datum vrijkwam en ik werd benaderd voor deze all-nighter, heb ik geen seconde getwijfeld. Het lijkt me heel vet om de sfeer eens van begin tot eind neer te mogen zetten en zo'n nacht is een mooie kans om te laten zien dat ik breder ben dan alleen techno, tech-house of house. Thuis draaide ik vroeger soms wel eens tien uur achter elkaar en bleef ik maar oefenen. Dit is dus een mooie kans voor mij.

Ben jij een dj die zich aanpast aan het publiek?
Ik wil toegankelijk blijven, maar wel het randje van het toelaatbare opzoeken. Ici Sans Merci is niet helemaal underground en vet experimenteel, dat pretendeer ik niet te zijn. Eén ding doe ik echter nooit en dat is hitjes draaien. Als ik weet of zie dat een bepaald nummer een hit aan het worden is, vind ik de plaat nog wel vet, maar draai ik 'm niet meer; ook al werkt 'ie als een trein. Ik vind het namelijk te makkelijk. Als ik uitga, dat was vroeger ook al zo, wil ik nieuwe muziek horen. Het liefste sta ik de hele avond met mijn mond open te luisteren naar muziek die ik niet dagelijks op de radio hoor.

Waar wil je nog graag draaien in Nederland?
In Amsterdam heb ik eigenlijk alleen nog niet in Trouw gestaan. Daar zou ik dus graag draaien in het laatste jaar, maar als dat niet gebeurt, treur ik niet. Ik heb immers ook nooit in Club 11 gestaan en daar toch een mooie tijd gehad; zoals nu het geval is met Trouw. Qua festivals vind ik Awakenings en Dekmantel Festival heel tof, dus daar hoop ik ooit te mogen spelen. Ach, het liefste sta ik overal en speel ik zo veel mogelijk, hoewel mijn boeker en ik tegenwoordig wel selectiever proberen te zijn in mijn keuzes. Ik neem niet meer alles blind aan.

Hoe zit het met jou en draaien in het buitenland?
Voor iemand die nog weinig bijzonders heeft uitgebracht, heb ik al best vaak in het buitenland gestaan. Via Radio 538 heb ik een zomer op Ibiza gedraaid als resident van Dance Department en via de mensen achter Chateau Techno heb ik Mallorca gezien. Afgelopen zomer had ik twee gigs in Marokko en verder heb ik al in Berlijn, Kopenhagen en Antwerpen gestaan. Momenteel ben ik bezig met een mooi project aan de andere kant van de oceaan, waar ik helaas nog niet te veel over mag vertellen en zijn Barcelona en Parijs de twee steden waarop ik mijn pijlen heb gericht. Ik zou vanwege mijn naam heel graag een residency in de Franse hoofdstad pakken en heb goede hoop dat het me dit jaar gaat lukken.

Hoe gaat het met produceren?
Ik blijf meer dj dan producer, maar het gaat lekker; heb wat dingen op de plank liggen waarvoor ik op dit moment een geschikt label zoek. Daar heb ik een goed gevoel over. Wat ik heb gemaakt is lekker housy en ik merk aan alles dat ik stappen voorwaarts zet; heb ook geïnvesteerd in mezelf en lessen gevolgd bij Max Coppens. Ik produceer niet elke dag een aantal uur, maar als ik er eenmaal in zit, wil ik niet meer stoppen. Van dat soort bevliegingen moet ik het hebben.

Wat valt je momenteel op in de scene?
Het publiek wordt steeds jonger, maar dat is iets goeds. Ik kom vaak op feestjes waar vrienden denigrerend roepen: "Jong publiek man, jong publiek". Ik vind dat niet zo erg, want jong is goed en jonge mensen om me heen houden mij ook jong. Veel mensen vergeten dat een paar oude rotten in het vak nog zo bruisen, omdat ze altijd jonge mensen om zich heen hebben. Verder valt me op dat het tijdens het stappen soms te veel draait om zien en gezien worden. Het mag van mij meer om de muziek draaien; minder om het babbelen en mooi zijn. Soms zie ik borrelvolk in een kringetje van zes op de dansvloer keihard staan praten. Waar heb je dan nog een dj voor staan? Een club moet geen kroeg worden.

Wat zijn jouw hoogtepunten uit 2013?
Draaien in Marokko was echt een hoogtepunt. Ik kom er vandaan en reed met mijn broertje en een vriend van het uiterste noorden naar het zuiden; als soort roadtrip. We waren er een goede week mee bezig en ik heb uiteindelijk twee keer gedraaid. Verder vergeet ik mijn gig op Welcome To The Future van afgelopen zomer nooit meer. Een half uur voordat ik moest draaien, kwam ik erachter dat ik mijn nieuwe cd's niet bij me had. Ik werd gek en heel boos op mezelf toen ik uitvond dat de cd's niet in mijn tas zaten; zo'n festival is toch een unieke kans om nieuwe platen te draaien. Uiteindelijk gingen Laura, Ollie en David, mijn toenmalige manager, mijn cd's thuis ophalen. Ik moest alvast maar beginnen met mijn oude werk en hopen op het beste. Binnen een half uur waren ze terug, met z'n allen keihard aan het lachen. Bleek achteraf dat die lieverds door de brandweer naar mijn huis waren gebracht; sirenes aan in de Coentunnel. De set is opgenomen en door die heldenactie kwam alles toch nog goed.

Wat zijn inspiratiebronnen voor jou buiten muziek om?
Ik ben gelovig en probeer wekelijks naar de moskee te gaan. Het is een manier van leven. Ik oordeel niet over wat mensen doen, omdat iedereen lekker moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt. Aan de ramadan doe ik al sinds twaalfjarig jochie streng mee. Ik ben een doorgewinterde vaster, al blijft het elke keer moeilijk. Waarom ik er aan meedoe? In ieder geval niet omdat het moet. Als ik namelijk niet zou ervaren dat het mij een beter mens maakt, zou ik het niet doen. Het is geen verplichting, al verplicht ik het mezelf op een bepaalde manier wel. Elke keer opnieuw merk ik dat ik eten na de ramadan veel beter waardeer. Daarbij realiseer ik me in die maand altijd weer extra hoe erg deze maatschappij bezig is met het consumeren van alles wat los- en vastzit. We nemen het liefst een heleboel en vergeten daarbij te geven. Volgens mij is er genoeg eten op de wereld, maar eet de ene helft niet, omdat de andere helft twee keer zo veel op z'n bord wil hebben.

Je mag tot slot je eigen avond organiseren. Welke zes acts nodig je uit?
Richie Hawtin, Seth Troxler, Jamie Jones, DJ Tennis, Loco Dice en The Martinez Brothers. Dat lijkt me een gevarieerd lijstje met uit veel verschillende stijlen iets. Verder zou ik een hoop geld stoppen in de decoratie en ook een tweede zaal willen hebben op mijn feest. Daar kan ik dan lokaal talent en vrienden kwijt. Vaak zie je op grote feesten dat er in de tweede zaal vetter wordt gedraaid dan in de eerste zaal. En waarom? Omdat ze daar hun stinkende best moeten doen om in zaal één te komen. Bezoekers moeten de tweede zaal altijd een kans geven en een rondje maken; ook al staat daar iets geprogrammeerd dat misschien minder tot de verbeelding spreekt.