In eerdere interviews geef je aan dat je bij alles wat je doet wilt doordringen tot de kern. Hoe doe je dat als er zoveel op je afkomt?
“Het lukt me vrij goed om toegang te krijgen tot mijn emoties. Dat helpt me op muzikaal gebied en bij het schrijven van teksten. De gevoelens die ik had als kind, hoe ik me voelde nadat een relatie eindigde, een periode dat het heel goed met me ging; mijn gevoel op al die momenten kan ik vrij eenvoudig oproepen. Dat in combinatie met empathie is denk ik wat me het meest helpt als muzikant.”
Om die gevoelens te kunnen overbrengen?
“Ja, want je moet empathisch zijn om je te kunnen verplaatsen in het verhaal van een ander. Zo is het ook als je je probeert in te leven in het personage waar je liedje over gaat. Op die manier ben ik me ook meer bewust geworden van wie ik ben. Door terug te kijken op de nummers die ik tot nu toe heb geschreven en de interviews die ik heb gegeven, ben ik me bewuster geworden van mezelf.”
Hoe begin je aan een liedje?
“Billy Harper, een geweldige componist en saxofonist, zegt dat hij nooit liedjes schrijft op zijn saxofoon. Hij doet het met zijn stem en probeert de melodie en het liedje niet te vangen, maar wacht tot het naar hem toekomt en dan vangt hij ‘t. Zo doe ik het ook.”
Zijn er bepaalde momenten waarop dat gebeurt?
“Ja, vooral als ik in beweging ben. Voor mijn nieuwe album heb ik het meeste materiaal geschreven terwijl ik aan het touren was door Frankrijk. De ideeën kwamen terwijl ik onderweg was met de trein, bus of auto. Zo kwam bijvoorbeeld ook On My Way To Harlem van mijn laatste plaat tot stand. Ik schreef het toen ik in de trein zat, op weg naar Harlem.”