Closure openingsweekend een succes

Amsterdam is een kwalitatieve uitgaanslocatie rijker

Quintin van der Spek ,

De ene club sluit, de ander opent zijn deuren. De naam Closure is in die context vrij ironisch. Alhoewel de club geen grootse promotie heeft gedaan, kon je er niet omheen dat afgelopen weekend het openingsweekend was. Op vrijdag met een all-nighter van Dimitri en op zaterdag met onder andere levende hardcore house legende Joey Beltram en de Zweedse Joel Mull. Wij waren er de eerste twee nachten bij.

Closure is gevestigd op dezelfde locatie als waar het begon met Club More. Hierna opgevolgd door Club Roses en uiteindelijk Club Underground. De laatste jaren verloor de plek aan reputatie. Deels te wijden aan problemen met geluid en het ontbreken van een sterke lijn in programmering. Met artiesten als Joey Beltram, Space Dimension Controller en verschillende showcases zoals die van Watergate en het Dystopian label is daar nu een einde aan gekomen. De club verkiest kwaliteit in de line-up boven snelle ticketsellers. Op vrijdag house en disco, op zaterdag techno.

Als we de deuren binnen lopen moeten onze ogen even wennen aan het donker. Er is weinig licht aanwezig en door de verhogingen aan weerszijden van de zaal en achter en naast de DJ-booth is het goed opletten waar je loopt. Binnen is het een bont gezelschap van trouwe (en oude) ravers - die aan hun gejoel te horen duidelijk zijn gekomen voor Dimitri - jonge studenten, nieuwsgierige hipsters en nog een hoop andere mensen.

Het donkere mag dan misschien een beetje onpraktisch zijn, het brengt wel een sfeer met zich mee. Dit is duidelijk merkbaar in de zaal. Het gros van het publiek danst ongestoord en let niet op hun omgeving. Mobieltjes worden in de zak gelaten en het momentum is nu.

Het feit dat de jarige Dimitri een weergaloze set draait, speelt hier een grote rol in. Dimitri draaide in de oude More-periode al regelmatig in de club en gaf er zelf ook feesten. Voor hem is het dus extra speciaal dat hij hier staat. Dimitri geniet zichtbaar en weet ook deze keer weer voor elkaar te krijgen om nummers met elkaar te mixen op een manier zoals alleen hij dat kan. Elke overgang klinkt als het leggen van het laatste puzzelstukje. Een totale chemie van muzikaal evenwicht. Melodieus, maar dansbaar.

Hij begrijpt maar al te goed hoe je moet spelen met spanning. Zo worden regelmatig nummers met hoge melodielijnen afgewisseld met nummers die een zware bass hebben, wat door het grote contrast resulteert tot de ene muzikale explosie na de ander. Helaas laat deze avond wel te wensen over qua geluid. Het systeem klinkt flets en mist power in het laag. Het is niet het enige opstartprobleem van Closure. Beide dagen zijn uitverkocht, wat leidt tot drukte bij de bar. Vijf minuten wachttijd voor een biertje is geen uitzondering.

Op de zaterdag is het de beurt aan de uit New York uitkomstige Joey Beltram en de Zweedse Joel Mull, bijgestaan door de Nederlanders Abstract Division, JP Enfant, Mirella Kroes en Doka. Qua sound een minder liefelijke avond en er is aangekondigd dat er geen concrete sluittijd is.

Wat gelijk opvalt is het geluid: waar het geluid de dag ervoor nog mat klonk, zijn de problemen nu als sneeuw voor de zon te zijn verdwenen. Het geluid klinkt bijzonder vol en zuiver. Het publiek dat vanavond is gekomen verschilt wezenlijk van de avond ervoor. Veel zwarte kleding, weinig mensen van onder de 21 en aan de interactie met de muziek is te merken dat mensen weten waar ze voor komen.

We komen binnen op het moment dat Joel Mull achter de draaitafels staat. Joel draait een erg goede set. Hij zweept het publiek op met zijn typische donkere, maar energieke sound die we van hem gewend zijn. Grootmeester Joey Beltram is de headliner van de avond, maar stelt muzikaal gezien teleur. Waar zijn eigen producties bol staan van de power, zo tam is zijn set vanavond. Met een dergelijke line-up is het publiek vanavond toch echt gekomen om te dansen en het ontbreekt Joey aan aanpassingsvermogen om hier op in te spelen. Aan het einde van zijn set herpakt hij zich, maar dat gaat ten koste van de synergie.

Opvallend is hoeveel effecten Joey gebruikt in zijn tracks. Het komt bijna kermisachtig over. Alhoewel de set van Joey teleurstelt, is het in het algemeen een kwalitatief goede avond. Les Enfants Terribles' JP Enfant levert hier absoluut een bijdrage aan met een steady set waarbij het publiek als uitgangspunt wordt genomen. Hij weet exact wat de mensen willen horen. Een ander hoogtepunt van de avond is de set van Mirella Kroes en Doka, die elkaar haarfijn aanvoelen in de back-to-back-set. Vooral Mirella weet perfect in te schatten wat het publiek nodig heeft. Diepe techno wordt afgewisseld met oude UK warehouse rave, wat de set spannend houdt.

Na het openingsweekend is het duidelijk: Alhoewel er een paar opstartproblemen waren, mag Closure terugkijken op een geslaagd openingsweekend. Amsterdam is een kwalitatieve uitgaanslocatie rijker. Een nieuwe club met een eigen identiteit.

Closure is gevestigd aan de Rozengracht en elk weekend tot minimaal 5:00 geopend.