'Mijn moeder is er nog niet, maar we beginnen gewoon'. Ze Mannschaft is zich er zelf ook van bewust dat het publiek vooral uit bekenden van de band bestaat. Het voordeel is dat de pakweg vijftig man makkelijk in de kleine zaal van de Sugar Factory past. Dat zorgt voor een intieme sfeer. Een klein zaaltje met veel te hard geluid en een bedwelmende zweetlucht - onder die omstandigheden zijn de stoere mannen van Ze Mannschaft op hun best.
In onze albumrecensie schreven we dat Ze Mannschaft afwisselt tussen strak en losjes. Live is hier duidelijk geen ruimte voor. De twee gitaristen vuren een muur van geluid op het publiek af, terwijl de drummer diezelfde muur kapot probeert te raggen. Er is ook nog een bassist, maar echt veel ruimte blijft er niet over voor hem. Voor een uitgebalanceerd geluid moet je niet bij de liveband Ze Mannschaft zijn - voor een onvervalst potje herrie echter wel. En dat is ook best fijn op zijn tijd.
Releaseparty Ze Mannschaft is schaamteloos rock-'n-roll-feestje met humor
Smerige stonerband hult Sugar Factory in walm van zweetlucht
Om maar even met een cliché te beginnen: Ze Mannschaft is de Amsterdamse De Staat. Vunzige stonerrock, veel platte grappen over seks en een stoere frontman met mouwloos hemd. Dat is Ze Mannschaft voor je. De Amsterdamse stoners hebben hun debuutalbum klaar en presenteerden deze in de Sugar Factory.
Een vraag die de band zichzelf waarschijnlijk ook wel eens heeft gesteld: wat maakt de vergelijking met De Staat zo ontzettend populair? Natuurlijk, beide bands spelen stonerrock, maar dat doet Drive Like Maria ook. Nee, de echte gelijkenis zit hem in het acteertalent van beide frontmannen. Zanger Olivier ten Brink - met karakterestiek mouwloos hemd - weet de muziek met net zo veel drama te brengen als De Staat-zanger Torre Florim: veel oeh's en ah's, hoge stemmetjes, en vooral veel referenties naar seks en bier.
Zo'n rock-'n-roll-imago kan leuk zijn, maar het kan ook snel geforceerd en nep overkomen. Ze Mannschaft weet dit te voorkomen door zichzelf verre van serieus te nemen. En dan wordt overdreven theater opeens vermakelijke komedie. Vooral de pogingen tot shockeren werken op de lachspieren. "Het volgende nummer gaat over pijpen", zegt Ten Brink doodleuk.
Dat schaamteloze zie je ook terug in de covers die gespeeld worden. De mannen zijn blijkbaar fan van Kanye West, want zowel Niggas in Paris als Golddigger komen voorbij. In een Ze Mannschaft-versie uiteraard. Normaal gesproken niet bepaald een smaakvolle keuze, maar bij een show vol absurdigheden past het juist perfect in het plaatje. Humor en muziek - het is vaak een slechte combinatie, maar bij Ze Mannschaft werkt het.