De liedjes op het album zijn allemaal geschreven door de twee initiatiefnemers van Wooden Saints: Arjen de Bock en Viktor van Woudenberg. Zij hebben de nummers later in een zelfgebouwde studio opgenomen met allerlei gastmuzikanten waaronder Jelle Paulusma (Paulusma), Tessa Douwstra en Ella van der Woude (Houses). Als de band live speelt is het echter een vaste tienkoppige formatie: daarin verzorgen Chris Kok en Douwstra vooral de vocalen. Een live-band bestaande uit tien man zorgt voor een divers geluid, maar diversiteit is ook zeker op het album te horen. De Beatlesque popliedjes zijn geïnjecteerd met Wilco-achtige folk-invloeden, met hier en daar een vleugje soul.
De avond opent met het prachtige lied Your House Is On Fire. Tessa Douwstra haar heldere, ietwat hese stem smelt perfect samen met de scherpe, doch karaktervolle stem van Chris Kok. De band heeft er goed aan gedaan het nummer als opener te kiezen. De luisteraar hoort namelijk: ‘You are welcome, most welcome, in my house tonight’. En daarna klinkt het warme openingssalvo van de trombone, waardoor het publiek zich nog meer welkom voelt.
Houten Heiligen in Poptempel
Wooden Saints album-release: geen perfecte avond, wel gezellig
Het gaat goed met de Amsterdamse muziekscène. De ene na de andere Amsterdamse formatie speelt bij Giel op 3fm, treedt op bij De Wereld Draait Door en debuteert op Noorderslag. Met Wooden Saints is dat ook het geval. Na al deze optredens staat de kolossale live-band -van maar liefst tien man- vanavond in de kleine zaal van Paradiso om het debuutalbum I Know Why Your House Is On Fire te presenteren.
De trombone neemt de rest van de avond overigens een vrij prominente rol in, net als de korte en lange gitaarsolo’s waar vaak ruimte voor wordt ingelast. Hoogtepunt is de solo van de twee vaardige drummers in het ‘dansliedje’ Wolfpack. Tijdens de rustige nummers is het publiek helaas snel afgeleid: mensen zijn gezellig aan het kletsen en er wordt zelfs door iemand uit het publiek gebeld. Dat is jammer, want die rustige liedjes ademen de kracht uit van Wooden Saints. Maar het publiek is waarschijnlijk ook verveeld door de lichtshow: die is er namelijk niet. Daar komt nog bij dat er gedurende de hele show vervelende feedbackjes te horen zijn. Heeft de geluidsman misschien niet goed geslapen, of is tien man een beetje te veel voor het bovenzaaltje?
Deze irritatiepuntjes zorgen ervoor dat de avond niet perfect verloopt. Maar een gezellige avond is het wel. Voor de toegift wordt er een fles champagne opengemaakt, die de band van de boeker heeft gekregen als presentje. Daarna wordt de champagnefles omgedoopt tot triangel in het ‘proostlied’ (de hidden track op het album). De uiteindelijke podiumpresentatie ademt gezelligheid uit: hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
Het optreden is niet tot in de puntjes perfect. Maar daar hoef je een band als Wooden Saints niet helemaal op af te rekenen, want hiertegenover staat wel een steengoed album met daarop veel mooie en uitgebalanceerde liedjes. Daar kan het onmogelijk aan liggen. Wellicht dat de band op een andere avond, met een andere geluidsman en ander publiek, nog veel beter uit de bus komt.
Gezien: Wooden Saints, Paradiso, 28 januari 2012