Wanneer we de Rode Zaal van de Brakke Grond binnenlopen worden we gelijk omarmd door de rauwe, krachtige stem van Brit Van Hoof in combinatie met het warme gitaargeluid van Pieter Thys. Samen vormen zij het duo Pebbles and the Riverman. Een vreemde, maar mooie combinatie van Spaanse klanken, diepe teksten en vooral erg indrukwekkend gitaarspel. De zware nummers over liefde en verdriet klinken hartverscheurend in deze ruimte. Een zwierige Spaanse jurk voor de blonde zangeres zou het plaatje compleet hebben gemaakt.

Hot Chip meets Chromeo meets MGMT. Zo kan het laatste optreden van de avond, elektropop band Teddiedrum, goed omschreven worden. “Dreamy without being fluffy,” aldus het Vlaamse duo Dijf Sanders en Jason Dousselaere. Bij het begin van het optreden wordt de laserharp uit de kast getrokken, het geluid klinkt lekker '80’s. De naam van de band is duidelijk terug te zien in een heus teddybeerdrumstel. Eindelijk voelt het publiek behoefte zich te bewegen en wat geluid te maken. De sfeer wordt voelbaar losser. Deze Vlaamse hipster mannen met elk een modieuze snor hebben duidelijk passie en veel lol in de muziek die ze maken en krijgen al snel twee dames uit het publiek op de dansvloer. Bij het laatste nummer heeft iedereen genoeg van het zitten op de tribune en wordt het voorbeeld van de dames gevolgd door de rest.