De heer Rufus Kain trapt de avond in zijn eentje af. Hij is een singer-songwriter die gebruik maakt van Nederlandse teksten en wordt daarom bestempeld als de nieuwe Boudewijn de Groot. Kain deed vorig jaar mee met de singer-songwriter wedstrijd Mooie Noten (waarvan Chris Kok de winnaar werd) en reisde datzelfde jaar mee met de Popronde. Hij heeft al een EP (Breken Van Het Ijs) en een debuutalbum (Jong Leren) op zijn naam staan. De bedoeling van Kain’s muziek wordt vrijwel meteen duidelijk: overtuigen met woorden. Hij brengt zijn teksten nuchter en goed verstaanbaar over, die beschreven kunnen worden als eenvoudig, maar ook melancholisch en somber. ‘Samen alleen’ is een zinspeling die vaker terugkomt in zijn teksten. Helaas is zijn melodiegebruik en liedstructuur over het algemeen niet bijzonder: dit zorgt ervoor dat zijn optreden na een tijdje best slaapverwekkend wordt. Wat meer dynamiek en bijvoorbeeld een band zouden hem goed doen. Maar het is belangrijk dat de aandacht op de teksten blijft liggen, want daar ligt de kracht van Kain.

Na de ingetogen deuntjes van Rufus Kain, is het tijd voor Bombay Show Pig versie 2.0. De band heeft het afgelopen jaar een niet onopgemerkte metamorfose ondergaan: er is besloten om als duo verder te gaan. Linda van Leeuwen (zang/drums) en Mathias Janmaat (zang/gitaar) schrijven vanaf die beslissing samen hun liedjes. Verassend is echter dat ze ook live als duo spelen, want optreden zonder extra muzikanten is in veel gevallen een groot gemis. Maar Bombay Show Pig lost dit goed op, door bij sommige nummers backing tracks te gebruiken. Van Leeuwen wisselt daarbij af tussen drums en toetsen, waardoor het geluid van de band alsnog zeer divers is. Het duo opent het optreden met Sancho Panza, waar eerder al een videoclip van verscheen. Het liedje blijkt een voorbode te zijn van alle nummers die nog gaan komen: het is ongelooflijk catchy, het is dynamisch en het is verassend. Bombay Show Pig is innovatiever dan Blood Red Shoes en minder ‘wannabecool’ dan The Kills. Ze overtuigen vanavond meer dan volledig dankzij hun lekkere scherpe sound en bijzondere samenzang. Te horen is dat de metamorfose de band veel goeds heeft gedaan: het is ongetwijfeld een van de beste Nederlandse acts op het moment. Absoluut hoogtepunt van de avond.

Het podium is plotseling goed gevuld als de mannen van Hunting The Robot opkomen. Een viertal imposante verschijningen is te zien: ze gaan strak in pak gekleed en de haren zijn met uiterste precisie gestyled. Ze weten zichzelf in ieder geval uitstekend te presenteren. Hunting The Robot heeft een succesvolle debuut EP (Our Ocean Is Illuminated) op haar naam staan, deed vorig jaar mee aan de Popronde en bracht daarnaast de single Get Pregnant uit. Tijdens het optreden is te horen dat Hunting The Robot haar liedjes onder andere baseert op Afrikaanse deuntjes (denk aan Graceland, Paul Simon) en elektronica a la Yeasayer, die soms worden onderbroken door harde instrumentale intermezzo’s. Sommige nummers zijn echter vervelend, zoals Carnival. Het is onnodig grotesk en het refrein doet teveel denken aan het uitgekotste Sex On Fire van Kings Of Leon. Afgezien daarvan zet de band een prima optreden neer. Het is overigens de eerste keer dat de nieuwe bassist live meespeelt: óók hij heeft uitermate goed zijn best gedaan op zijn hairdo en daarnaast vult hij zijn rol als bassist uitstekend in.

Over drie maanden is er weer een nieuwe live avond van Mortale met een aantal opkomende en talentvolle bands van Nederlandse bodem. Houd de site in de gaten voor informatie.