Er is de laatste tijd al veel gezegd en geschreven over het nieuwe album van Gerhardt. Het versbenoemde Serious Talent van 3FM presenteert deze avond in de bovenzaal van Paradiso zijn album All Is There. Dat dit geen standaard releasefeest gaat worden is al duidelijk bij het betreden van de zaal: maar liefst 4 podia staan opgebouwd.

Deze avond, in het kader van de All Hearts Revue tour, wordt Gerhardt vergezeld door meerdere artiesten: singer-songwriter Case Mayfield, stand-up comedian Menno Stam, DJ en zanger Yes…Pinkpink, one-manband Ottoboy en schrijver Bas Jacobs. Deze laatste mag de avond openen en de zaal opwarmen door een stuk voor te lezen uit het boek Ik Jan Cremers. De pronte tietjes vliegen de zaal in bij de ongecensureerde omschrijving van een heftige vrijpartij. Later op de avond horen we hem nog terug met een aantal gedichten en nog een sectie uit het eerder genoemde boek.

Volgende artiest die zijn kunsten mag vertonen is Ottoboy, een one-manband. Zichzelf begeleidend op gitaar, terwijl hij met zijn voeten de drums bedient, knalt hij uptempo country-rock de zaal in. De muziek klinkt goed. Doordat hij op een laag podium zit is hij alleen voor het kleine groepje mensen rondom het podium te zien. De rest van de mensen kan enkel luisteren. Later op de avond zal hij nog een nummer improviseren, wat echter niet echt uit de verf komt.

Stand-up comedian Menno Stam leest op deze avond een aantal keren zijn grappen op van zijn iPad. Hij vertelt dat hij een teringhekel aan muzikanten heeft en dat stand-up comedian eigenlijk een ander woord voor loser is. Hij zal best goede grappen hebben, maar iedere stand-up comedian die zijn teksten moet oplezen van zijn iPad is bij voorbaat al verloren.

Case Mayfield is een aangename verademing tussen de optredens van de overige artiesten. Zijn rustige muziek, met nummers als Allright Louise en You Sure Lost A Lot Of Weight, sluit prima aan bij de muziek van Gerhardt. Hoewel de zanger ziek op het podium staat geeft hij een goed optreden weg.

Dan is er nog Yes…Pinkpink. Geen succes. Met een veel te harde bas (niveau hartritmestoornis), te veel bliepjes en geluidjes en een geknepen, af en toe valse stem weet hij absoluut niet te overtuigen. De muziek gaat alle kanten uit met als enige verbinding die overdreven luide bas. Een ding moet dan wel weer worden toegegeven: hij doet het met overtuiging.

Tussen de andere artiesten door heeft Gerhardt een aantal van zijn nummers ten gehore gebracht. Iedere keer één nummer, maar die kleine previews smaken zeker naar meer. Na ongeveer anderhalf uur is het dan eindelijk zover dat de band het podium betreedt en door blijft spelen. De muziek klinkt als een klok en vliegt van gevoelig klein naar duister groots. De band staat met een berg energie op het podium te spelen. Twee jaar heeft Gerhardt aan dit album gewerkt en het is overduidelijk dat het publiek het waardeert.

De opzet van deze presentatie was anders en gewaagd. In een kleinere, knusse zaal had het zeker gewerkt. Maar in deze zaal was dat helaas niet het geval. Jammer want de muziek van Gerhardt is er uitermate geschikt voor om je een concert lang in mee te laten zuigen om pas weer te landen als de laatste noot gespeeld is. En dat is toch eigenlijk wat je wilt bij een albumpresentatie.

Gezien: Gerhardt, 31 maart 2011, Paradiso bovenzaal