Geile gitaren blazen frontman Bastian van het podium

De cd-presentatie van een van de vele gedaanten van Bas Bron

Tekst: Jannie Post | Beeld: Ñusta Nina ,

Bas Bron is een man met vele gedaanten. Je zou het schizofreen kunnen noemen of juist veelzijdig. Vanavond presenteert hij met zijn band Bastian de nieuwe cd There’s No Such Place in Bitterzoet.

De cd-presentatie van een van de vele gedaanten van Bas Bron

Bas Bron: wie kent hem niet. Genomineerd voor een Duiveltje, vaste producer van De Jeugd Van Tegenwoordig, maar ook bekend onder namen als De Neger Des Heils, Seymour Bits of Bastian. Die laatste had onder andere een hit met You’ve Got My Love in 2001 en vanavond is de presentatie van het nieuwe album.

Een bomvol Bitterzoet staat te wachten als de band tegen half tien het podium op komt. Zo vol als de zaal is, is ook het podium met twee gitaristen, twee synthesizers, drums, percussie en een bassist.

Het album There’s No Such Place is uitgebracht op het Excelsior label en heeft al goede recensies ontvangen. Zoals we gewend zijn van de vorige albums van de band is het lekker dansbare funk. Dit keer met een flinke stoot gitaren toegevoegd. En die gitaren maken het tot een sexy album. Op het podium komt dat echter maar ten dele over. De band klinkt goed, alleen de zang van frontman Bas Bron komt niet altijd even goed uit de verf. Hij wordt een aantal keren van het podium geblazen door zijn medemuzikanten.

De in stemmig zwart geklede band heeft er zo te zien wel zin in. Er is veel contact onderling en iedereen staat zichtbaar te spelen of zijn leven ervan af hangt. Michel Stomp gooit de ene na de andere fantastische toon uit zijn gitaar en zijn gezicht verraadt dat elk van deze tonen uit zijn tenen komt. Het tempo blijft er, door de stevige drums van Eelco van Zanten en de fantastische baslijntjes van Freek Cerutti, goed in. Zolang zanger Bas zingt, blijft dit tempo er ook in. Soms zijn de instrumentale stukken echter net te lang en traag. Ook de dansjes van Bas kunnen de aandacht dan niet vasthouden.

Nummers als A Beautiful Hind, Entirely New en Gettit Straight komen voorbij. Bij dat laatste nummer, tevens het eerste nummer van de plaat, lijkt het of het tot twee keer toe fout gaat. Maar dat is zo goed opgelost dat de twijfel bestaat of het er niet gewoon bij hoorde.  

Ondanks kleine kritiekpuntjes is het een avond met geile gitaren, sexy muziek en keihard genieten. Dat dit funkrock-album een zomerhit gaat worden, is zo zeker als dat Michael Jackson van kleine kinderen hield. Iedereen weet het, het moet alleen nog even bewezen worden. 

Gezien: Bastian, Bitterzoet, zaterdag 16 april 2011