In februari 2010 kwam het pakkende Woezels-nummer IJs In De Douche al voorbij in het Mortale Tribunaal en brachten ze hun demo Recht In Je Bips uit. Februari 2011 brengt het eerste optreden voor de hiphopgroep die begon als zolderprojectje. Locatie: ’t Blijvertje. Een gekraakte etage die is opgeknapt door de bewoners en is omgetoverd tot een buurtcentrum. Elke vrijdagvond spelen twee bands in de woonkamer van het pand en willen zij op deze manier een ruimte creëren voor initiatieven uit de buurt.
De avond wordt ingeluid met een speech door een van de originele krakers. Met een licht Duits accent begroet hij ons met revolutionaire leuzen en waarschuwt hij ons voor de ‘fascist van boven’ die geneigd is om de politie te bellen vanwege geluidsoverlast. Tja, bands in een woonkamer aan de straatkant met enkel glas laten spelen heeft zo z’n consequenties. Maar de buurman laat vanavond niet van zich horen. Geheel toepasselijk begint voor Woezels een folk-bandje genaamd Moi le Voisin. Het geluid in de woonkamer is niet optimaal en het geluid van de zanger staat in verhouding tot de andere versterkingen wat zacht. Hierdoor komt Moi le Voisin over als een redelijk okay achtergrondbandje, maar niet heel speciaal.
De woonkamer stroomt inmiddels nog voller dan deze al was. Een van de oprichters vertelt ons, dat het normaalgesproken gebruikelijk is om op de vrijdagavonden nog te kunnen zitten tijdens de optredens. Later blijkt dat een groot deel van de mensen bij dit ‘huisfeestje’ aanhang van Woezels is. Dit is te merken, omdat de aanwezigen bij het horen van de allereerste beats gelijk beginnen te dansen.
De teksten van Woezels' zanger zijn pakkend en plat. Fret Magazine beschreef het eerder al als "Volkomen onbekommerd en met verve wil hij in het Nederlands het gat tussen de Fakkelbrigade en de Jeugd Van Tegenwoordig opvullen. Dat lukt hem heel goed, met gevatte teksten, lekkere beats en intelligente onderwerpkeuzes.”
Ze kunnen aardig stampen met hun “beats als aardappelbakkers”. De nummers IJs In De Douche en De Joekel zijn bekend bij het publiek en de zanger kondigt Flexibel aan als hun “Grote Hit’, hoewel maar weinig mensen de tekst lijken te kennen. De humor is droog en de sfeer is goed, mede door de verrassend platte teksten en het meezingen ervan door de aanhang van de band. Het geluid is ook goed, alleen lijken sommige beats in de nummers wel erg op elkaar, waardoor het soms lijkt alsof je dat ene liedje net ook al hoorde. Als afsluiter spelen ze IJs In De Douche nogmaals en lijkt iedereen nog harder mee te zingen dan de eerste keer. Voor een debuutoptreden mogen deze mannen in hun handjes knijpen en kunnen wij het episch noemen. Op naar de grotere zalen.
Gezien: Woezels, ’t Blijvertje, 25 februari 2011