Tjeerd Bomhof, beter bekend als de zanger en gitarist van Voicst heeft deze zondagmiddag de programmering van het openluchttheater in het Vondelpark overgenomen. Samen met Wooden Saints, Case Mayfield, Magic Mind en zijn band weet deze Dazzled Kid een heerlijke middag in het park te creëeren.
Hun eerste album is al klaar, maar wordt pas in oktober officieel gereleased. Toch is voor Wooden Saints de tijd aangebroken zich te presenteren aan het grote publiek. Deze middag mogen zij het spits afbijten. Dit Amsterdamse collectief van muzikanten is ontstaan in 2009 uit een initiatief van Arjen de Bock (The Black Atlantic) en Viktor van Woudenberg (Bettie Serveert, Me & Stupid). Met tien muzikanten is het een vol podium. De muziek varieert van sfeervolle indie tot wat steviger werk waarbij de gitaren goed tot hun recht komen. De band weet een goede sfeer neer te zetten. Enige kritiekpunt is dat de stem van zanger Viktor van Woudenberg wat geknepen is, waardoor hij bijna niet boven de muziek uit komt.
Na Wooden Saints is het de beurt aan singer-songwriter Case Mayfield. De hoge, breekbare en ietwat hese stem van de zanger geeft een dromerige draai aan het afwisselend krachtige en tokkelende gitaarspel. De singer-songwriter weet hoe hij moet variëren in zijn stemgeluid. Hoog, laag, zacht, hees: je hoort het allemaal voorbijkomen. Daarnaast is het ritmisch tikken op de klankkast van de gitaar een leuke variatie op de voorgaande nummers. Toch is de performance van Case Mayfield meer materie voor een klein, intiem zaaltje. In het Vondelpark Openluchttheater gaat zijn kracht verloren. Het dromerige sfeertje dat Mayfield wil neerzetten, komt namelijk niet helemaal tot zijn recht. Het gepraat van de borrelende bezoekers van het Openluchttheater steekt er helaas met kop en schouders bovenuit.
Het plein voor het podium is volgens de presentator inmiddels zo ver vol gelopen dat alle mensen gevraagd worden te gaan staan. Dat is ook nodig voor de act van de volgende vriend van Tjeerd bomhof: Jan Reinder. In zijn show laat de illusionist zien hoe je het onmogelijke mogelijk maakt. Dit doet hij in een leuke, bij vlagen hilarische, show. Een leuk laatste optreden voordat de show begint waarvoor de meeste mensen zijn gekomen.
Even na 5 uur is het tijd voor Dazzled Kid en zijn band. Het plein en de tribunes zijn vol gestroomd en de band heeft er duidelijk zin in. Tjeerd speelt nummers van zijn laatste genomineerde album Fire Needs Air. Liedjes over de dood waar je op kan dansen, vrolijke popsongs en rustige ballads. Het nummer Jack Johnson, wat de band niet vaak speelt, past precies bij de locatie. Het is een liedje over mensen die op kleedjes in het Vondelpark zitten, van Jack Johnson houden, Humus eten en roseetjes drinken en praten over hun nieuwe vriendjes. Het nummer is geschreven toen de songwriter alleen in het park zat en stiekem jaloers was op hen.
Dan op het einde van het optreden maakt Tjeerd nog even een statement, ondersteund door een harde drumsolo van drummer Bram Hakkens: "Het is niet meer dan normaal dat een stad als Amsterdam een openluchttheater heeft waar een gratis programma aangeboden wordt. Maar hierachter woont een advocaat die ervoor gezorgd heeft dat het geluid niet harder mag dan 82 db. Iedereen weet dat het een advocaat is, maar niemand weet wie hij is. Dus fucking Hammerstein en Moszkowicz: eat your heart out bitch!" Deze geluidsnorm zorgt ervoor dat ook strak om 6 uur het geluid zacht moet. Gelukkig laat de programmeur van deze middag zich hierdoor niet tegenhouden. Het publiek wordt tot dichtbij het podium geroepen en het laatste nummer wordt volledig akoustisch gespeeld. Het lijkt wel een huiskamerconcert midden in het Vondelpark. Een perfecte afsluiter van een heerlijke middag.
Gezien: Dazzled Kid , Openluchttheater Vondelpark, 31 juli 2011