Iets in de naam Berlin Underground doet vermoeden dat je dj’s en bijbehorende beats, basloopjes en climaxen mag verwachten die teruggaan naar langvervlogen tijden van de oude Tresor en Berghain. Was dit een jaar geleden misschien nog het geval, organisator Vrijbuiters gooide het afgelopen zaterdag over een andere boeg. De namen hadden ze nog – enigszins – maar de invulling was toch echt niet meer ondergronds te noemen.
Naar gebruikelijk vond er afgelopen zaterdag weer een Vrijbuiters go Berlin Underground plaats in Studio-K. Een vast recept op bijvoorbeeld ADE, maar daarbuiten ook uitgegroeid tot een populair indoor festival. Maar waar eerdere edities met name populair waren onder liefhebbers van de harde Berlijnse stijl die in de vorige eeuw is ontwikkeld, was het gros van de bezoekers nu van het kaliber ‘zien en gezien worden’. Het is de muziek niet te goede gekomen.
Namen stonden er wel weer op deze laatste editie van Berlin Underground. Draaide in de ‘kleine zaal’ achtereenvolgens Reiss, Shed, Freddy Spool en ten slotte Sandrien, in de grote zaal was ruimte gemaakt voor onder andere Pep, Marco Fürstenberg, Roman Lindau en Jan Kreuger. Allen was een set van twee tot drie uur gegund, zodat ze ook allemaal de kans kregen een goed opgebouwde set neer te zetten. De afsluiters daargelaten kwam daar veelal weinig van terecht. Shed deed zijn naam eer aan door er werkelijk een rotzooitje van te maken met een mix tussen techno, dubtechno en alles wat tussen techno en dubstep in zit.
De scheidslijn met het aan immer aan populariteit winnende dubstep was dan ook vaag zaterdagnacht. Nooit geweten dat ook dit genre is geëvolueerd in de krachten van de Berlijnse technotempels. In combinatie met de nodige house-invloeden is de charme en kracht van Berlin Underground weggevaagd; snoeiharde techno zoals het door onze oosterburen bedoeld was. Freddy Spool en Reiss zette beide een aardige techhouse set neer met herkenbare invloeden, maar maakten het over het algemeen - net als de andere - niet al te moeilijk voor de toehoorders.
Echt moeilijk leken de jonge bezoekers van deze Berlin Underground ook niet te hebben met de ‘easy going’-beats die voorbij kwamen. Gelukkig stoorde deze ze ook niet in hun gesprek, want tot een uur of vier leek deze editie eerder een staande receptie. Weinig dansen, veel praten. Af en toe de heupen bewegen en een biertje drinken, maar verder lekker in elkaars oor schreeuwen. Nu is het wetenschappelijk bewezen dat Nederlanders het meest asociale publiek zijn tijdens concerten – wij produceren het meeste geluid als publiek ter wereld – maar ook techno dj’s hebben tegenwoordig moeite boven de hoogstwaarschijnlijk boeiende gesprekken heen te komen. Hipperdehippe scholieren bevolken de dansvloer, wachtend op een shooter, en een partypic, van een bekend drankmerk.
Voor de echte liefhebbers draaide om zeven uur gelukkig Sandrien nog een behoorlijke set weg. In de grote zaal ging het gedurende de nacht best aardig, maar de intentie waarmee het gros van het publiek neergestreken was in Studio-K maakte dansen er niet vermakelijker op. Het tij is gekeerd bij Vrijbuiters Go Berlin Undergrond en na zaterdagavond mag je het overpopulaire feest dan ook echt niet meer ondergronds noemen.
Gezien: Berlin Underground, Studio-K, 9 april 2011