Het is donderdagavond half negen als The Secret Love Parade het podium van een reeds redelijk gevulde bovenzaal van Paradiso beklimt. Drie stemmig zwart geklede dames mogen vanavond de zaal opwarmen, voor Lola Kite het podium op zal komen.

Al tijdens het eerste nummer zien we technici haastig rondlopen en na afloop van het nummer blijkt er inderdaad een klein technisch probleem te zijn. Gelukkig laten de dames zich niet uit het lood slaan en spelen ze, als het probleem vlot daarna opgelost is, de sterren van de hemel. Dromerige electropop, waarbij de stemmen van de zangeressen Janna Coomans en Aino Vehmasto prachtig samenvloeien. Bij het derde nummer hebben zij, samen met toetseniste Anneke Nieuwdorp, de zaal te pakken en wordt er vooraan bij het podium al meegedanst. Helaas blijven ze deze aandacht niet vasthouden. Op een gegeven moment verstomt het dansen en begint het stemgeluid van de mensen de muziek lichtelijk te overheersen.

Na acht nummers is het klaar voor de band. Het blijft een raar gegeven dat een band live zo goed kan spelen, maar alleen wanneer je haar niet ziet. Dan valt het overdreven ingeleefde gitaarspel niet op. Dan zie je de overdreven verentooi van een van de bandleden niet en dan valt het je niet op dat er een band staat te spelen die te hard probeert een performance neer te zetten. Dan hoor je alleen maar de goede nummers die ze speelt en kan je ademloos van de muziek genieten.

Snel wordt het podium leeggeruimd en weer volgebouwd voor de drie heren van Lola Kite. Hun nieuwe album Lights presenteerden ze afgelopen editie van Eurosonic/Noorderslag aan het publiek. Een album dat met lovende recensies ontvangen is. De verwachtingen zijn hoog gespannen, aangezien de band in eerdere interviews aangegeven heeft dat ze, voor het album uitkwam, eerst hard aan hun liveshow gewerkt hebben.

Deze verwachtingen maakt de band meer dan waar. De drie bandleden, Bram Vervaet, Keez Groenteman en Jasper Verhulst zijn stuk voor stuk multi-instrumentalisten. Ze wisselen tussen en tijdens de nummers moeiteloos van instrument en bespelen soms zelfs twee instrumenten tegelijk. Van gitaar, naar percussie naar toetsen, ze bespelen het allemaal.

De mooie visualisaties op de achtergrond maken het geheel af. Bijzondere beelden of abstracte patronen die precies passen bij de muziek. Electropop met de sound uit de jaren ’60 en ’80 maar met een geheel eigentijds geluid. Dansbare muziek met een stevige beat, mooie (samen)zang en fantastisch gitaarspel.

Vele nummers van het nieuwe album komen voorbij. Numberone, waarbij Bram zijn gitaar met een strijkstok bespeeld. De eerste single Different Story, Slow Cat en Rainbow at Night. Als de band, na een zelfgevraagd hard applaus en daardoor geheel tegen de zin van Jasper nog een toegift geeft, spelen ze de enige cover van de avond: It Wasn’t Me van Shaggy, in een variant waarbij je alleen maar breed lachend hard mee kan dansen.

Een van de eerste shows van de tour van de band mag omschreven worden als een groot succes. En het kan niet anders gezegd worden dan dat Lola Kite deze zomer ongetwijfeld een aantal grote festivals plat zal gaan spelen.

Gezien: The Secret Love Parade en Lola Kite, 3 februari 2011, bovenzaal Paradiso