Happy Camper slaat zijn tenten op in Paradiso

Het laatste concert van een bewogen jaar

Jannie Post ,

Het is een bewogen jaar geweest voor Happy Camper Job Roggeveen. Spelen op diverse festivals als Eurosonic Noorderslag en Lowlands, een documentaire en als klap op de vuurpijl beloond worden met een Edison, speciaal in het leven geroepen voor dit bijzondere project. Vanavond in Paradiso eindigt het eerste hoofdstuk, maar duidelijk is al lang dat het boek nog niet gesloten wordt.

Wat in eerste instantie beperkt zou blijven tot een aantal shows in het theater is uitgegroeid tot een heuse clubtour. Case Mayfield heeft tijdens deze tour van Happy Camper vaak het voorprogramma mogen verzorgen. Inmiddels heeft hij samen met Job Roggeveen een nummer opgenomen voor het nieuwe album. Ook vanavond kan hij natuurlijk niet ontbreken. Een kort voorprogramma, want na 3 nummers verdwijnt singer-songwriter weer van het podium. "Ik heb normaal ook stemmen in mijn hoofd, dus praat gerust door", is het nuchtere commentaar van de Volendammer op het publiek dat onverstoorbaar door zijn optreden heen blijft praten.

Even voor negenen is het dan tijd voor Job Roggeveen en zijn campers. Het principe van het project: één vaste band en ieder nummer wordt door een andere zanger of zangeres gezongen. Na een korte instrumentale introductie is het tijd voor Leine om het spits af te bijten. Er hangt een ontspannen goede sfeer in de zaal en ook op het podium hebben alle muzikanten, en dat zijn er nogal wat, het naar hun zin. Niet alle zangers die op de cd staan zijn vanavond aanwezig. Zo zingt Maurits Westerik (GEM) het nummer When Bombs Might Explode, normaal gezongen door Odilio Girod (Chopped Wood). Case Mayfield valt in voor Tim Knol en Marien Dorleijn (Moss) mag de honneurs waarnemen voor Johannes Sigmund (Blaudzun).

Terwijl Janne Schra (Schradinova) het nog even gezellig maakt en de kaarsjes op de piano aansteekt, komt het ene na het andere pareltje voorbij. De arrangementen die Job voor zijn nummers maakte steken heel goed in elkaar. Ze zijn ingewikkeld en uitgewerkt, maar neigen geen moment naar bombastisch of overdreven. Violen, saxofoon, klarinet, gitaren, drums en natuurlijk zijn eigen specialiteit toetsen heeft de muzikant in de arrangementen verwerkt. Een grote pluim voor Job dus, maar niet minder voor de muzikanten die de nagenoeg perfecte uitvoering verzorgen. Iets wat tot een prachtig hoogtepunt komt bij het instrumentale intermezzo in het nummer All These Lousy Conversations, gezongen door Helge Slikker.

Niet alleen bij de muziek is op de details gelet. Ook de aankleding van het concert is tot in de puntjes verzorgd. Op de achtergrond wordt op een groot scherm de camping getoond en op het moment dat het daar regent, steken de achtergrondzangeressen hun paraplu op. Manfred de Yeti, de mascotte van de band, waakt vanaf een groot spandoek op het balkon over het publiek. Tijdens een vermakelijke animatie over zijn badmintoncapriolen op de camping weet hij de lachers in de zaal op zijn hand te krijgen.

Er komen ook een aantal nummers voorbij die niet op het album staan. Zo zingt Leine een liedje dat gaat over de familie van Manfred die hem zo mist en brengt ook Janne Schra een nieuw nummer. Het wordt afwachten of deze nummers ook op de nieuwe cd zullen staan die waarschijnlijk ergens in 2013 zal uitkomen. Stilzitten zal het muzikale multi-talent waarschijnlijk niet doen. Met een pasgeboren kindje, het opnemen van een nieuw album met El Pino & The Volunteers, zijn animatiestudio Job, Joris en Marieke (onder andere verantwoordelijk voor de clip van Gers Pardoel en een tour door Indonesië met de Campers staat er nog genoeg op de agenda.

Met een kerstlied sluiten de Campers happy het o zo bewogen jaar af. Wat begon als een project is een warm nest geworden, zowel voor de muzikanten als het publiek.