Souvenir is het nieuwste album van Supercity, de veelkoppige band die na hun bejubelde debuutplaat Atico voor de tweede keer tracht binnen een uur een afwisselende wereldreis te beschrijven, en daar heel aardig in slaagt. Het repertoire is gevarieerd en de band maakt gebruik van een veelheid aan instrumenten, rustgevend ondersteund door de fluisterende stem van zanger Yvo Sprey, die niet terugdeinst voor een Spaanse anekdote of een Franstalige compte-rendu. Zonder meer band met een talenknobbel in woord en geschrift.

Souvenir trapt af met een krachtig intro; Killah (“you’re a goner for a dollar in a Supercity”), ietwat abrupt gevolgd door het zwoele Resonance. Zowel de rustig kabbelende nummers als de geraffineerde tempoversnellingen lijken uitermate geschikt om een scene uit een antieke film luister bij te zetten. Je ziet een acteur met zijn ziel onder z’n arm in de regen voor een etalage wegkwijnen, en twee nummers later onbezonnen hard in zijn auto naar zijn liefje scheuren.

Of je het nu als geforceerd wisselvallig ervaart, of als prettig varierend, eenmaal op dreef gekomen blijft de diversiteit van Souvenir in taal en muziekstijl aanwezig. Zo klinken de Spaanse klanken van M’hija zoetsappig, Sonney Hunting Tiger verdraaid experimenteel, en Presidente doet een gezellige gooi naar de salsadeuntjes van Manu Chao. Wat later wanen we ons met Mikkisecondi in een hangmat op een verlaten strand, en – met zo’n hak-op-tak oevre blijf je vergelijken – de zang in Mezrab vertoont gelijkenissen met het werk van Gare du Nord.

Het blijft gissen wat de exacte insteek van Supercity is geweest. Bewijzen hoe veelzijdig ze zijn, of een Calexico-achtige soepele wereldreis vastleggen. Souvenir neigt naar het eerste. Toch verdient de band het niet als background-, bed- of badkamermuziek weggezet te worden. Daarvoor zit er net iets te veel schwung in dit gezelschap. Zeker als je ze live op hun potten en pannen bezig ziet.

Het album is te beluisteren op de website van Supercity.

Beluisterd: Supercity - Souvenir