Na vijf spannende voorrondes in september is het vanavond eindelijk tijd voor de eerste halve finale van de Amsterdamse Popprijs. De jury heeft het moeilijk, er staan immers zes sterke en zeer verschillende acts op het programma. Gelukkig heeft de jury vanavond de juiste winnaar aangewezen: Dakota.

De vijf dames van deze band weten hoe ze een liedje moeten schrijven en er is goed nagedacht over de harmonieuze samenzang. Dat moet wel goed komen tijdens de finale in The Max van de Melkweg. De andere acts hebben allemaal nog kans op een wildcard en dat wordt volgende week bekend gemaakt. Hoe is de avond precies verlopen?

PLeaSe!
PLeaSe! zorgt voor een swingend begin van de avond met een enorme lading jonge energie. De muziek van de band wordt vooral gekenmerkt door de samenzang van de frontvrouw en frontman, en dat klinkt opvallend goed. De liedjes kenmerken zich door een goede dynamiek, hier en daar een rap en frisse zanglijnen. PLeaSe! neemt in het tweede nummer risico door plotseling een lange stilte in te lassen. Leuk idee, maar in de uitvoering wordt de stilte opgevuld door geklets van het publiek. Jammer.

Hamertje Tik
Na tien minuten ombouwen staat daar plotseling Joris Feiertag van de one man show Hamertje Tik op het podium om zichzelf aan te kondigen; hij is er duidelijk aan gewend alles zelf te doen. Gelukkig komt de presentator nog even het podium op om Hamertje Tik een echte aankondiging te geven. Hierna volgt er lange set van aaneengeschakelde samples en soundscapes, die Feiertag nauwkeurig invult met zijn drumkunsten. Soms zwiert hij een beetje als Hans Klok over het podium in de hoop het publiek wat meer op te zwepen. Het lukt redelijk: een paar mensen dansen op de harde bas die Paradiso op haar grondvesten doet trillen.

Mister and Mississipi
Na de harde beats van Hamertje Tik komen de heren en dame van Mister and Mississipi met een zeer ingetogen set de zaal bezweren. Helaas is het publiek zich er niet van bewust dat er iets bijzonders aan de hand is; er wordt gepraat alsof men in de kroeg staat. Die praatgrage bezoekers missen allerlei moois, zoals adembenemende driestemmige samenzang en de heerlijke volle klank van de twee telecasters. Gelukkig zijn er genoeg fans aanwezig, ook te horen aan de weinig discrete uitroep “I wanna marry you and have your babies!” vanuit het publiek. Mister and Mississipi zou best eens heel groot kunnen worden.

Dakota
Ze zijn geïnspireerd door Radiohead en Kings of Leon, de vijf dames van de band Dakota. Prettig om een all-girl act mee te maken die zich niet profileert met tuttige songs of irritante covers. De invloed van Radiohead is vooral in het eerste nummer te horen, hierin valt de goed uitgekiende songstructuur op. De zangeres heeft een sterk voorkomen en een fijne stem die goed past bij de muziek. Opvallend is dat bijna ieder liedje begint met een redelijk simpel gitaarriffje. Maar dit wordt de dames wel vergeven, omdat elk riffje zich ontwikkelt tot een volwaardige song. Dakota weet het publiek volledig te overtuigen en is daarmee een hele terechte winnaar.

Club Quattro
Hierna is de beurt aan Club Quattro, waarvan de zanger fenomenaal uitblinkt in valse zangpartijen. Ook de overstuurde bas in een bepaald nummer klinkt als een mislukt monster uit een goedkope horrorfilm: het werkt op de lachspieren en is totaal niet indrukwekkend. Daarentegen bouwt dit clubje wel een eigen feestje op het podium. Ze genieten zichtbaar van het optreden en dat is mooi, ook voor het groepje meegebrachte fans.

Vine-Yard
Punk-pop a la Green Day en Sum 41, inclusief strakke broeken en laag hangende gitaren. Bestaat dat überhaupt nog? Als je de heren van Vine-Yard moet geloven wel. Het publiek stuitert vrolijk mee op de energieke punkrevival. Het openingsnummer doet denken aan een liedje van The Libertines, door het thema in de zang. Vanaf het tweede nummer valt op dat de stem van de frontman bijna identiek is aan de stem van Billy Joe Armstrong, de zanger van Green Day. Een strakke en energieke performance, maar is dit jonge zoontje van Green Day origineel genoeg voor de finale?

We horen het volgende week bij de tweede halve finale van de Amsterdamse Popprijs. Tot dan!