Gebrek aan humor kan je ze niet ontzeggen,  alleen al vanwege hun naam: The Don't Touch My Croque-Monsieurs. Hun wat beter googlebare alter-ego luistert naar de naam TDCMCM. De band uit Amsterdam-Noord is opgericht in 2008, naar eigen zeggen wegens ‘artistieke noodzaak’. Ze hebben het dit jaar al geschopt tot de finale van de Amsterdamse Popprijs.

Na een paar EP’s is pas geleden hun debuut uitgekomen met de illustere titel Ruimtemissie: Schruimtemissie. Het korte album (32 minuten en 22 seconden inclusief bonustrack) begint meteen goed met het nummer Introgalacticae met een gitaarsolo waar Iron Maiden zich niet voor zou hoeven schamen. Het blik gitaarherrie wordt verder opengetrokken in het nummer Chi-Money. Brulboei en voorman Abel van Gijlswijk laat direct weten waar de Croques voor staan: schijt aan mensen die zichzelf serieus nemen en verzet tegen volwassenheid.  Een gastrol is hier weggelegd voor rapper Ome Omar met teksten als: “Bitches en cash, chillen in crib met blikjes en hash.”  Dit trekken ze nog verder door in potentiële hit That’s What She Said. Dat hun ruimteavontuur geen happy end heeft zal niemand verbazen; dit bevestigt interlude Misse Geflopt in mineur.

De Tosti’s laten zich niet graag in een hokje stoppen, maar hun geluid zweeft ergens tussen rock, punk, metal en hiphop. Als voornaamste invloeden zijn te noemen Rage Against The Machine (de energie, felheid en helaas soms ook die frustratie), De Jeugd van Tegenwoordig en, wie kent ze nog, de Raggende Manne.  Het klinkt in ieder geval erg vuig, rauw, chaotisch en energiek, maar slaat in nummers als Hard Nock Life door naar rommelig en te puberaal.

Toch is TDTMCM live absoluut de moeite van het zien waard Ze zijn dan ook niet te beroerd om in berenvel of met een indianentooi het podium te beklimmen. Dat kan op 3 december tijdens de cd-presentatie van dit album in Pakhuis Wilhelmina.