Het is weer eens tijd voor snoeiharde rock in de Paradiso met Sound of Rock ‘n’ Roll Underground. Shaking Godspeed is de grootste naam van deze avond en speelt samen met de bands Charlie Jones’ Big Band, Paceshifters en Sunnpimp.

De avond begint goed met Charlie Jones’ Big Band. Gelukkig is de naam ietwat misleidend, want deze mannen uit België weten hoe je goede muziek maakt en hebben absoluut niets van doen met het genre big band. Met hun mix van rock en bluesmuziek weten ze die paar mensen die er al zijn perfect geboeid te houden, dat blijkt wel uit het applaus. De stem van zanger Jan Verstraeten is zo rauw en intrigerend dat het je kippenvel bezorgt en door de muziek en zijn voorkomen heb je een beetje het idee in een tijdmachine te zijn gestapt. De nummers zijn erg uiteenlopend. De ene keer sta je bijna weg te dromen bij zijn stem en dan wordt iedereen opeens verrast door het drumspel van het tweede artistieke brein achter deze band, Joris de Bock. Het samenspel tussen deze twee mannen is ongelofelijk en de mondharmonica van een fascinerende stoïcijnse man in zwarte krijtstreeppak maakt het helemaal af. Na een aantal prachtige nummers te hebben gespeeld doet de zanger een poging de mensen wat op te zwepen: “Op het volgende nummer mag gedanst worden!”  Helaas doet niemand dat.

Na dit rustige begin is het tijd voor wat zwaarder geschut hoewel dit totaal niet is wat je verwacht als je naar de jongens van Paceshifters kijkt. Drie jonge jongens met skinny jeans en gestyled haar, wat kan daar nou uitkomen zou je denken? Nou, een hele hoop. Deze jonge honden maken snoeiharde rock en springen van de ene naar de andere kant van het podium. Ook de stem van de leadzanger is verbazingwekkend sterk en zwaar. Jammer genoeg is niet te verstaan wat hij zingt door de slechte kwaliteit. Door het optreden heen dwingen ze ook steeds meer respect af bij het publiek door goede gitaarsolo’s en gewoon heerlijke knallende rockmuziek.

Zodra de derde band, Sunnpimp, opkomt is ieder paar ogen opeens naar het podium gericht. De zanger komt op in een witte legging, koningsjas en lange bruine pruik. Eenmaal van de verbazing bekomen merk je dat ze ook nog eens leuke muziek maken. De zanger doet een beetje denken aan Meatloaf, door zijn voorkomen en door zijn stem. Wat betreft muziek is dit misschien we de minst interessante band van de avond, maar met hun spectaculaire voorkomen maken ze alles weer goed.

Tijdens het opbouwen voor Shaking Godspeed wordt opeens duidelijk waar iedereen voor is gekomen. De zaal staat vol en heel hip Amsterdam is aanwezig. Redelijk terecht is het wel, want hoewel de andere bands zeker de moeite waard waren is Shaking Godspeed toch het hoogtepunt van de avond te noemen. De mannen spelen strak en alle nummers worden perfect overgebracht live. De rauwe stem en bezieling van zanger Wout Kemkens is ongelofelijk mooi om naar te luisteren en kijken. Het orgeltje dat gebruikt wordt is helemaal op zijn plaats bij deze muziek. Shaking Godspeed is vernieuwend en brengt het genre rock tot een hoger niveau door de blueselementen die eraan zijn toegevoegd. Ze maken snoeiharde rock met geweldige solo’s maar weten daar toch een dansbare beat aan toe te voegen. De mannen zitten er helemaal in en het publiek ook. Mensen dansen en schreeuwen en een betere afsluiter van de avond had er niet kunnen zijn.

Gezien: Charlie Jones’ Big Band, Paceshifters, Sunnpimp, Shaking Godspeed, Paradiso, 4 november 2010