Een perfecte locatie is het, de Winston, voor een competitie als deze. Gemoedelijk, niet te groot en overzichtelijk. Vanavond wordt de spits afgebeten door de energieke band Vapourtales. Een soort Shakira (mooie, donkere stem) meets Within Temptations (beetje duister), maar dan met een vleugje rock. Een goede opener om mee wakker geschud te worden.

Na een korte pauze komt vervolgens Kelvinators op. Het ziet er veelbelovend uit; een contrabassiste op hoge hakken en een kort broekje, begeleid door twee mannen, gitarist en drummer. Met het volume van de drummer is niks mis wanneer hij het publiek opwarmt, maar het lijkt erop dat het publiek een paar biertjes achterloopt. Het lijkt erop dat het bij deze band meer om de gezelligheid dan om de muzikaliteit draait. Deze formatie is wel heel vermakelijk om naar te kijken met nummers als I Hate U2 en My Girlfriends Pussy.

De volgende in de rij maakt zich klaar. Project D is een groepje jong ogende jongens, heel gevariëerd, voor ieders stijl wat wils. Wanneer zij beginnen te spelen, is het publiek wel stil. Wat een techniek, wat een muzikaliteit en wat een stem. Ze blijken alle vier conservatorium materiaal te zijn en dat is merkbaar. Zou dit de nieuwe tienermeisjes droom zijn? Je kan de posters al zien hangen.

Het niveau van Project D is moeilijk te overtreffen, maar Club Ugly gaat een poging wagen. Mannen staan er nu op het podium ten opzichte van de jongens van daarnet. De bassist springt het hele podium over en zit vol energie. De gitarist/zanger laat zien dat hij in zijn gitaarspel over jarenlange ervaring beschikt. Het resultaat: strakke solo’s. De zang heeft deze avond wel iets te lijden onder de concentratie op en voorkeur voor gitaar. Dat is niet zozeer merkbaar in in stemgeluid of toon, maar in de vorm van een onbedoeld staccato. De bandleden betrekken wel heel leuk het publiek erbij door er gewoonweg tussen te gaan staan.

De volgende formatie, Straks, is wederom een bijzondere samenstelling van verschillende types met een Osdorp Posse-achtig gevoel. Het is de enige band die de teksten in het Nederlands brengt, leuk voor de afwisseling. Het mooie aan deze groep is dat het een heel ander geluid is dan de andere bands vanwege het poetry slam tintje, met scherpe teksten. Het enige beangstigende is de overtuiging van het nummer Losse Handjes, “wat iedereen wel eens heeft”, aldus de zanger. In veel gevallen is het belangrijk dat je de zanger(es) gelooft, maar in dit geval had dat niet gehoeven.

Alweer tijd voor de laatste ronde; de laatste band van de laatste voorronde van de Winston Popprijs. Maar waar komen al die mensen ineens vandaan? Even met de ogen knipperen en de gehele Winston is afgeladen met luidruchtige studenten, oftewel: de fanclub. De aankondiging van Klein Industrie wordt luidkeels begeleid door de fans. Het is een mooie band om naar te kijken. Als het een competitie op looks geweest was, hadden deze jongens de voorrondes  over kunnen slaan. Maar het stemgeluid en de set is niet wat je verwacht bij deze pretty boys. Hun geluid heeft wat weg van The Horrors, mede dankzij de toegevoegde dramatiek van de zanger.

En dan komt het moment: Wie maakt de halve finale compleet? Wie is er een stapje dichter bij de eindstreep? Het is de Amsterdamse band Straks, die straks wederom het podium van de Winston mogen betreden. Op naar de halve finale.

Gezien: Winston Popprijs 2009
Met: Vapourtales, Kelvinators, Project D, Club Ugly, Straks, Klein Industrie
Winston Kingdom, 30 augustus 2009